"แม่ย่าขา ปัญหาเยอะจัง" เรื่องจริงที่เกี่ยวกับแม่ย่า เยอะแยะ หยุ่มหยิม และหนักๆของแม่ย่าต

ตอนที่ 1 บทนำ

ทิพสาว 19 สาวขึ้นใหมสดใสปิ้งๆๆ

เป็นคนโคราชพอเรียนจบไปทำงานโรงงานที่ชลบุรี ทำได้เกือบปีมีญาติโทรมาว่าให้กลับบ้าน มีฝรั่งมาที่บ้านอยากแนะนำให้ รู้จัก เผื่อชอบพอกัน

ตอนนั้นแม่ของทิพดีใจมากจนเนื้อเต้นอยากได้”ลูกเขยฝรั่ง “

เพราะช่วงนั้นคนกำลังเห่อหาผัวฝรั่งกัน ทิพกลับบ้าน อยากกลับไปหาแม่ ในใจยังไม่อยากได้ผัว หนุ่มยอนฝรั่งเศส อายุ 36 ทิพเห็นแล้ว ยอนหน้าตาดีแต่ไม่ใช่สเปค

แต่แม่ทิพอยากให้ทิพได้ผัวฝรั่งยอนอยากเห็นทิพสบายกลัวว่าได้ผัวไทยแล้วเจอคนไม่ดี

4 พฤษภา 2006เป็นวันแรกที่ทิพได้พบ

ยอนมาไทยคนเดียว ญาติทิพให้ทิพไปอยู่บ้านของญาติจะได้คุ้นเคยกับยอน ผ่านไป 1อาทิตย์ ญาติทิพที่อยู่ฝรั่งเศสโทรมาบอกยอนบอกอยากแต่งงานเพราะกลัวกลับไปแล้วทิพจะไม่ยอมแต่งงานกับยอน

ทิพคิดหนักเพราะไม่ได้ชอบแต่แม่ของทิพนะอยากได้ลูกเขยฝรั่งจนตัวสั่น พูดกล่อมจนทิพยอม

ทิพแต่ง11 พฤษภา2006 ทั้งที่ทิพจากรู้จักยอนเพียง 1 อาทิตย์เท่านั้น

แรกๆรักของทิพ” ข้าวใหม่ปลามัน รักหวานดี”

ยอนเอาใจดีมาก หลังจากแต่งงานยอนมาประเทศไทยบ่อยมากเพราะพยายามทำเรื่องให้ทิพไปอยู่ด้วย ทำให้ทิพคิดว่ายอนรักทิพจริงๆทิพ จึงปล่อยมีลูกกับยอน

แต่อีกเหตุผลหนึ่งคือแม่ของทิพได้ได้หลาน”ลูกครึ่งหน้าตาน่ารัก “

เป็นโชค” พอท้องปุ๊บได้วีซ่ามาฝรั่งเศส”

เราก็ย้ายไปฝรั่งเศส

ตอนที2 วันแรกที่ฝรั่งเศส

ปลายปี2007หน้าหนาวพอดี ทิพไปฝรั่งเศส พร้อมอุ้มท้องลูก6เดือนมาด้วย

วันแรกที่มาถึงคือวันที่เจ็บปวดมาก เพราะได้รู้ความจรองหลายอย่าง

พอมาถึงบ้านยอนใจเต้นตุ๊บๆ บ้านโล่งมากไม่มีอะไร มีโชฟาตัวเดียวตั้งอยู่ในบ้าน

แต่พอเดินขึนไปบนห้องนอน ใจหล่นลงพื้น เห็นภาพยอนกอดคอญาติทิพคนนึงแขวนอยู่บนหัวเตียงภาพใหญ่ขนาดกระดาษเอ4 ยอนรีบเอาไปเผาไฟ รู้ว่าก่อนที่ญาติทิพจะติดต่อยอนให้ทิพ เขาได้ติดต่อให้คนอื่นๆหลายคนแล้ว

แต่พอมาถึงทิพเขาตัดปัญหาโดยรีบจับให้แต่งงานกัน

แต่เจ็บแค่นั้นยังไม่พอด้วยทุกวันยอนต้องไปทำงานทุกวัน ทิพไม่มีอะไรทำจึงได้เก็บนั่นนี้ทำความสะอาดบ้าน

และพบ”หีบสมบัติของยอน”อีก

ด้วยความยากรู้ มีอะไรในนั้น จึงเปิดดู

ข้างในมีจดหมายรักที่เคยติดต่อกับแฟนของยอนคนก่อนๆ แต่มีจดหมายหนึ่งลงประทับตราทะเบียนหลังทิพแต่งงานแล้ว

มันคือจดหมายตัดพ้อต่อรักจากแฟนเก่าของยอน พร้อมด้วยจดหมายยอนที่เขียนไปบอกยอนเก่ายอนว่า

”ผมถูกบังคับให้แต่งงานกับทิพ”

นี่คือเหตุผลที่ยอนบอกแก่แฟนเก่า

ทิพเจ็บมากร้องให้อยากกลับบ้าน ตอนเย็นถามยอน

”ทำไมพูดแบบนี้ ไม่รักแล้วเอาทิพมาทำไม”

ยอนบอก

”เรื่องมันผ่านไปแล้วอย่างี่เง่า “

ช่วงนั้นไม่คุยกับยอนหลายวัน แม่บอกให้อดทนเพื่อลูกอดทนไปถึงขนาดนั้นแล้ว ทิพพยายามลืม

จนคลอดลูก ยอนไม่ช่วยเลี้ยงลูก ส่วนทิพก็ตัวคนเดียว ทิพ ลำบากมากไม่มีใครช่วยไม่มีคนแนะนำ ต้องเลี้ยงลูกเองเรียนรู้เอาเอง

ลูกกวนที้งวันทั้งคืน ไม่ได้หลับไม่ได้นอน งานการอย่างอื่นสามีไม่ช่วยอะไร ความที่ทิพยุ่งกับการดูแลลูกอ่อน ไม่มีเวลารีดผ้าให้ตามปกติ ผัวโมโหใส่ว่าทิพ”ไม่รีดผ้าให้”

ตอนนั้นลูก3เดือน ทิพพูดภาษาฝรั่งเศสไม่เป็น

”ไม่รู้จะอธิบายให้ยอนเข้าใจยังไง”

ว่าแค่เรี่องลูกฉันเหนื่อยแล้ว ฉันแทบไม่ได้นอน ยังต้องมาทำกับข้าวทำงานบ้านอีก ทิพได้แต่ร้องให้ ยอนรำคาญหาว่าทิพมีแต่ร้องให้

“นี่ก็เป็นปัญหาสามีภรรยาไม่เข้าใจภาษากัน แถมยังมีลูกเป็นภาระมาอีก”

การที่มีลูกใหม่ ในเวลาที่เรายังไม่เข้าใจกันดี ทำให้ยอนออกปากไล่ ทิพอุ้มลูกเดินออกไป เดินไปตามทางกะจะไปบ้านญาติ คนไทยที่อยู่ห่างกับ8-9กิโลเมตร

แต่โชคดีวันนั้นญาติของทิพมาหา ที่บ้านยอน

ยอนบอกว่าทิพหนีไปแล้ว

ญาติของทิพกับสามีนขับรถออกตามหา จนเจอ ญาติบอกว่าทิพจะไปแบบนี้ไม่ได้เอกสารไม่มี ญาติบอกให้อดทนให้ลูกโตกว่านี้อีกหน่อย แล้วค่อยขอให้ยอนช่วยให้เดินเรื่องให้กลับ

ตอนนั้นทิพเกลียดยอนมากๆ แต่ยอมทนเพราะทิพไม่รู้ภาษา ผ่านไป1อาทิตย์ลูกไม่สบาย พาไปหาหมอ

หมอใจดีได้ตรวจสุขภาพของทิพด้วยหมอบอกยอนว่า”ภรรยาคุณเขาเหนี่ยยมากเธอไม่ได้พักผ่อนควรหาเวลาให้เธอพักบ้าง” ยอนเข้าใจและปรับตัวใหม่เริ่มทำอะไรเองไม่กวนทิพ อีก

ตอนที 3 แม่สามี

ยอนเคยพาไปบ้านยอนครั้งหนึงตอนมาใหม่ๆ ก้าวแรกที่ก้าวเข้าบ้านแม่ของยอน อับ อึ้ง บ้านอะไรจะอับและเหม็นสาปได้มากขนาดนี้

สอบถามยอนจึงได้ความว่า เพราะหมาที่บ้านแม่ย่า มันชอบเหยี่ยวในบ้าน

ทิพตกใจสภาพบ้านแม่ย่าเป็นบ้านเช่า แต่รกมากทิพยังเห็นมีหนูวิ่งไล่กันในบ้านด้วย

“โอ้ว แม่ย่าฝรั่งเอ้ย!!!” แม่ของยอนอยู่กับลูกชายคนเล็ก

บ้านของทิพกับย่าไม่ห่างกัน เพียง 500 เมตร ซึ่งสามารถไปมาหาสู่กันได้ทุกวัน แต่ด้วยเหตุของภาษา วัฒนธรรม และความไม่เข้าใจเรื่องสัมพันธภาพในครอบครัว

ตั้งแต่ทิพคลอดลูกมาย่าไม่เคยลงมาดูหลาน

พอลูกได้4-5เดือนจึงอุ้มลูกเดินขึ้นไปหาแม่ย่ายอน

ทิพคิดว่าย่าควรได้เห็นหลาน ทิพเข้าไปดูอดตกใจ เพราะแม่ของยอน

”กำลังกินข้าว”

กินในกะทะด้วย

ทิพงงใม่มีจานใส่หรือไง

ดูย่าดีใจที่ใด้เห็นหลาน อยู่แป๊บเดียว ที่บ้านทั้งอับทั้ง เหม็นทั้งพูดกันไม่รู้เรื่อง ทิพเลยกลับ

เย็นนั้น ทิพถามยอนว่า

”บ้านแม่ย่าไม่มีจานใช้เหรอ”

ยอนบอก”จานมี3ใบ”ทิพอึ้ง

ยอนทิพไม่ค่อยยุ่งกับแม่ยอนไม่เคยพูดถึงด้วย โดยที่ทิพไม่รู้สาเหตุเพราะอะไร

ตอนที่4 เริ่มต้นการอยู่กับแม่สามี ช่วงนั้นแม่สามีแกไปแอบกู้เงินเป็นหนี้เกือบ20.000ยูโร เรื่องแตกตอนแกใช้ชื่อสามีกู้แล้วเขาส่งจกหมายมาที่บ้าน สามีปรี๊ดแตกคะ ไปค้นดูที่บ้านแกมีใบทวงหนี้เพียบ แถมมีหมายศาลด้วย ช่วงนั้นวุ่นวายมากสามีขี้นศาลหลายครั้ง แม่สามีมีลูก6คนคะ แต่ไม่ทีใครทำงานสักคน มีสามีเราทำงานคนเดียว หนี้สินทั้งหมดจึงตกมาลงที่สามีของทิพคะ

“นี่แหละการที่มีสามีโดยไม่ได้ตรวจสอบ ถึงแม้ญาติหาให้ก็ใช่ว่าจะปลอดภัยมีคุณภาพ “

ศาลตัดสินยกหนี้ให้แม่สามีคะ เพราะไม่มีลูกคนไหนสามารถชำระหนี้แทนแม่ได้

ช่วงนั้นเขาย้ายแม่สามีไปอยู่บ้านพักชราก่อน เพราะย่าค้างค่าเช่าใว้หลายเดือน เจ้าของบ้านไม่ให้เช่าต่อ ส่วนลูกชายคนเล็กพอรู้ว่าแม่มีปัญหา ก็รีบชิ่งหนีหายหัวไป พอไปอยู่บ้านพักคนชราก็มีปัญหาอีก เพราะแม่ย่ามีเงินเกษียรน้อยมาก ไม่พอจ่ายค่าบ้านพักคนชรา จึงมีหนี้ส่วนเกินตามมา

ศาลมีจดหมายส่งมาที่บ้านให้แฟน เป็นคนชำระหนี้ส่วนเกินนั้น เพราะแฟนหนูเป็นลูกเพียงคนเดียว ที่มีงานประจำทำมีบ้านมีรถ

ยอนจึง”ต้องรับภาระแทนแม่ทั้งหมด”

เป็นภาระสมบัตินะคงดีหรอกแต่นี่เป็นภาระหนี้สินที่สูงมากด้วย

ตอนนั้นยอนวิ่งเต้นขอให้คนช่วยเหลือ เพราะเป็นเงินเยอะมากอยู่พวกเราไม่สามารถชำระหนี้ได้ โชคดีมีองกรณ์นึงเข้ามาช่วย ยอนจึงไม่ได้จ่ายหนี้บ้านพักคนชรา แต่จำเป็นต้องนำแม่มาอยู่ด้วย เพื่อไม่ให้มีหนี้ก้อนใหม่

ตอนที่5 แม่สามีเริ่มเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในบ้าน

วันที่1มีนาคม2010 พอดีบ้านของทิพเป็นบ้านเก่ากำลังปรับปรุงอยู่ ห้องทีให้แม่สามีอยู่ทีแรกจะทำเป็นห้องครัว สามีทำเป็นห้องให้อยู่ก่อน ขนาดประมาณใกล้เคียงห้องในบ้านพัก คนชราที่เคยอยู่มีห้องน้ำในตัว เริ่มแรกมีแค่เตียง ตู้เสื้อผ้า และโต๊ะให้นั่งกินข้าว ยังไม่มีอะไรเพิ่มเพราะไม่มีเงินแล้ว แค่ค่าทำห้องให้เราใช้เงินเบทั้งหมด ไม่เหลือ

ครึ่งปีแรกไม่มีปัญหาอะไร แต่หลังๆมาเริ่มไม่อยากเดิน มากินข้าวกับเราบ่นปวดขาเดินไม่ได้ เราเอาไปส่งให้ อยากได้ทีวีเพราะเหงา ยอนบอกรอก่อน

ย่านั้นหลังจากมีคดีความมีองค์กรหนึงเข้ามาดูแลเรื่องเงิน เพื่อควบคุมการใช้เงินและไม่สามารถกู้เงินได้อีก เขาจ่ายให้สามีอาทิตย์ละ70ยูโร เพื่อเป็นค่าอาหารและของใช้เล็กน้อย และอีกเดือนละ200ยูโรเพื่อเป็นค่าน้ำ ค่าไฟที่ใช้ในเครื่องทำความร้อน ถามว่าพอไหมไม่พอหรอก แต่เราบอกยอนว่าเขาคือแม่ ถูกแล้วที่เราต้องดูแล พูดเรื่อยว่าอยากได้ทีวี อยากได้เตาแก๊สทำกับข้าวกินเอง อยากได้ตู้เย็น

“แต่ไม่เคยนึกว่าเราจะเอาเงินมาจากไหน’

องค์กรที่เขาดูแล เขาเข้ามาจัดการเอง โดยบอกจะทยอยซื้อให้ ถ้ามีเงินเหลือพอ เขาทยอยซื้อ พอครบ1ปี ได้ทุกอย่างตามต้องการ

ตอนที่6 ปัญหาเริ่มมา

ด้วยที่ทิพพูดภาษาไม่เก่งไม่ค่อยได้คุยกับ เพราะถึงฟังเราไม่รู้เรื่อง พยักหน้าตลอด เราไม่ค่อยคุย คุยไปวันหลังถามแบบเดิม แสดงว่าแสดงว่าไม่เข้าใจที่เราตอบ บางทีคนอาจคิดว่าเป็นโรคความจำเสื่อม แต่ไม่ความจำดีมาก เรื่องอะไรยังไงจำได้หมด

พอเริ่มเข้าปีที่ 2 ทิพจะกลับเมืองไทย ย่าเริ่มมีปัญหาป่วยโน่นนั้นนี่สารพัด ถอดปลั๊กเครื่องซักผ้า เวลาทิพเอาผ้าไปซัก หนักไปอีกเดินมาบอกเราว่า”หาที่กดชักโครกไม่เจอ”ทิพว่าอยู่มาจะสองปีละ ปุ่มกดชักโครกมันอยู่ที่เดิม พอเราเข้าไปกด ขี้ไว้เต็ม

แถมเปิดฝาใว้ให้เราดูด้วย ทิพไม่ว่าอะไรมากบอกว่า เวลาถ่ายเสร็จเอาแปรงถูคราบข้างๆด้วย เพราะมันสกปรกมาก

ผลคือวันหลังมา ขี้เสร็จแล้วเอาแปรงขัดแถมไม่ กดชักโครกด้วย

“อึเต็มแปรง”อยากอ้วกเด้

คิดสภาพดูจะทุเรศขนาดใหน เราเข้าไปเห็นเราไม่ทำอะไร รู้แล้วว่าแกล้งทิพ รอยอนไปดูแลจัดการ

ตอนที่ 7 ประวัติครอบครัว

พอแฟนของทิพไปดู”ขี้เต็มแปรง “แค่นั้นละ เขาโวยวาย โมโหมาก ด่าแม่ย่าชุดใหญ่

ทิพรู้สึกกลัวเพราะไม่เคยเห็นยอนโมโหสุดๆๆยังงี้มาก่อนเลย

หลังๆมายอนมาเล่าอดีต ของยอนกับแม่ยอนให้ทิพฟัง เมื่อก่อนแม่ยอนติดเหล้ามาก มักทะเลาะกับพ่อของยอนประจำ

เวลาที่แม่ย่าไม่ได้สิ่งที่เธออยากได้ดังใจ เอก็จะะเอามีดกรีดข้อมือตัวเอง

บางทีหนีออกจากบ้านไป แล้วโทรให้พ่อไปรับ

ตั้งแต่เกิดมาที่บ้านไม่เคยจัดงานอะไร ไม่เคยรับแขก ไม่เคยไปกินข้าวบ้านคนอื่น ของขวัญวันเกิด หรือเทศกาลต่างๆไม่เคยได้อะไรอย่างครอบครัวทั่วไป

พี่ๆ4คนแรกนั้น แม่ของแม่ย่าเฒ่าเอาไปเลี้ยงให้หมด เพราะแม่ย่าไม่ปกติเธอไม่สามารถเลี้ยงลูกได้

ส่วนเงินที่รัฐบาลช่วยเหลือเด็กๆๆสำหรับคนมีลูกเยาะแม่ย่าทิพเธอรู้เก็บหมด ด้วยเหตุนี้หรือเปล่าเลยทำลูกเอาๆๆๆ

ด้วยเหตุนี้พี่น้องของแม่สามีทิพจึงตัดสายสัมพันธ์ ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับแม่ย่า

แต่ปัญหาเริ่มเข้ามาเรื่อยแม่ย่าป่วยมาก ขอให้ทิพโทร”เรียกหมอ”ให้มาที่บ้านดูแล แต่พอหมอมาถึงคุณแม่ย่าสุดสวาทกับไม่มีอาการป่วยใดๆๆ เป็นแบบนี้หลายครั้ง บางทีก็ป่วยจริงบ้าง บางครั้งก็ไม่จริงบ้าง

ทิพก็ได้แต่ห่วง ทิพไม่รู้ว่าแม่ย่าแสดง แม่ย่าแสดงเก่งมาก หนักๆเข้า แม่ย่าโกหกเลี้ยงแกะเป็นฝูง หมอๆ เกิดเอือมระอา

ไม่เอาแล้วแม่ย่าทิพเป็นคนไข้ในสังกัด ขอเชิญคุณแม่ย่า”หาหมอประจำตัวคนใหม่เถอะ”

• ตอนที่ 8 อีแม่ย่าๆๆๆๆๆ

ช่วงที่ทิพไปไทยหมอบ้านได้ส่งแม่ย่าไปรักษา โรงพยาบาลจิตเวช

ทิพกลับบ้านก็กลับแบบสบายใจเพราะแม่ย่ามีคนดูแล

พอกลับมาแม่ย่าดีขึ้นพักหนึ่ง รู้จักทำอาหารการกินเอง ไม่โว้ยวาย ทำนั่นนี้ได้ ไม่แกล้งป่วย

“ดีใจจริงๆ”

จากนั้นกลับมาเป็นแบบเดิม ทีนี่หนักขึ้นมาอีกทำให้ทิพเบื่อหน่าย

“โอ้ย!!!!”

“ขี้แตกราดกางเกงบ้าง บ้างราดพื้นเต็ม ห้องไปหมด”

มันเบื่อ!!!!!

ด้วยแม่ของทิพแม่ย่าสอนเสมอให้

”เคารพ แม่ย่า”

แม่บอกว่าแม่ย่าแก่แล้วอย่ารังเกียจแม่ย่า ทิพเช็ดถูทำความสะอาดให้โดยไม่ได้รังเกลียดเพราะเห็นเขาเป็นแม่ย่า เป็นแม่สามี สามีก็ดีกับเรามาก

แต่ทางแม่ย่ามีคนดูแลไม่รังเกีลยด กลับได้ใจทำบ่อย

หลายครั้งหลายทีก็เบื่อระอา เบื่อ

“เหม็นขี้ เหม็นคน หมดความอดทนแล้วนะแม่ย่า”

ทีนี่ทิพไม่เอาแล้ว หมดความอดทน ทิพให้สามีไปทำหน้าที่ดูแลแม่ย่าแทน

จากนี้แม่ย่าก็ เริ่มไม่ได้ดังใจ คิดหาวิธีการใหม่ หาเรื่องใหม่ แม่ย่าไม่ยอมกินยา กินข้าว

“ชักแงะๆๆ” ทำเอาตัวเองเกือบตายจริงๆ

เป็นอย่างนี้ประจำเดี๋ยวเข้า เดี๋ยวออกโรงพยาบาล เป็นแบบนี้อยู่เป็นปี

• ตอนที่ 9 ทำศึกหนัก

คงต้องแตกหักกันละคราวนี้ ช่วงก่อนหน้านี้ คนที่ที่ดูแลแม่ย่า นาง พยาบาลบอกว่า

“ แม่ย่าพยายามเรียกร้องความสนใจ”

จริงแล้วก็หาเรื่องก่อกวนตลอดเวลา

สำหรับทิพมันเกินการเรียกร้องความสนใจแล้ว

ทิพว่ามันคืออาการคนโรคจิตมากกว่า เพราะแม่ย่าไม่เคยดีขึ้น มีแต่หนักขึ้น ใจร้ายขึ้น

“ด่าทอทิพด้วยคำหยาบคาย”

วันหนึ่งทิพคิดว่าเราควรจะปรับความเข้าใจกัน

ทิพนั่งถามแม่ย่าตรงๆ ว่”าทิพทำอะไรให้แม่ย่าไม่ชอบ ไม่พอใจ มีปัญหาอะไรพูดมาตรงๆ”

เราเป็นครอบครัว

” จะได้ช่วยกันแก้ แต่อย่าทำแบบนี้มันจะเป็นบ้า กันทั้งบ้านอยู่แล้ว “

แม่ย่าคนเดียว แม่ย่าส่ายหน้าไม่มีอะไรพร้อมกับ ร้องไห้

ทิพคิดว่าแม่ย่าเข้าใจในสิ่งที่ทิพถาม แต่แม่ย่ายังทำเหมือนเดิม เวลาแฟนทิพพูด แม่ย่าบอกว่า

“ฉันไม่สน ฉันจะทำอะไรได้อย่างที่ฉันต้องการ”

ทิพมองดูแม่ย่าแบบอึ้งมากไม่เข้าใจแม่ย่าฝรั่งของทิพรักลูกของเธอไหม รักลูกประสาอะไรและเมื่อเทียบกับแม่ไทยเราแล้ว ทิพไม่เข้าใจ

“แม่ประสาอะไรกันไม่สงสารลูกตัวเองบ้าง”

ยอนลำบากแค่ไหนกว่าจะสร้างตัวได้ ขนาดนี้ แทนที่จะดีใจส่งเสริมลูก แต่กลับคอยแต่จะบั้นทอน ทั้งๆที่รู้ว่าแม่ย่าไม่เหลือใครแล้ว ลูกคนอื่นๆยอนไม่เอาแม่ย่าสักคน

บางคนถามทำไมไม่เอาไปใว้ บ้านพักคนชราจะได้ ไม่มีปัญหา

• ตอนที่ 10 เหตุและผลจึงจำยอม

“แต่คุณรู้ไหมคะ ทำไมเราไม่ส่งแม่ไปบ้านพักคนชรา ??”

ปัญหาคือแฟนทิพ ไม่เงินไปจ่ายส่วนเกินที่เหลือจากเงินหนี้และเงือนเดือนของแม่ย่ามันเยอะมากๆๆ หากเราจ่ายตัวนี้ครอบครัวของเราทำงานงกๆๆจะไม่มีอะไรเหลือเลย

ซึ่งเยอะมากๆ เท่ากับว่าทิพมีหนี้ทุกเดือน แล้วแฟนจะเอาปัญญาที่ไหนไปจ่าย

นอกจากขายบ้านใช้หนี้ แล้วทิพกับลูกจะไปอยู่ไหน จึงต้องกล้ำกลืนทน

“ทุกวันนี้ทิพไม่เข้าไปไกล้แม่ย่าแล้ว”

หลังจากที่แม่ย่าโยนผ้าที่ทิพซักแล้วออกจากเครื่อง แม่ย่าโยนทิ้งใว้หน้าห้องแม่ย่า เหตุเพราะทิพไม่ไปเปิดประตูหน้า บ้านให้แม่ย่า เพราะแม่ย่าบอกแม่ย่าจะหนี

แม่ย่าหนีแม่ย่าไปไม่ไกลหรอก

แค่หน้าบ้านแล้วแหกปาก ร้องแรกแหกกระเฌอขอให้คนช่วย

ข้างบ้านแตกตื่นมาดูแม่ย่า ทิพต้องคอยอธิบาย ไม่งั้นคนจะหาว่าทิพทุบตีแม่ย่า

ปัญหาทิพกับแม่ย่ามีเยอะมาก แทบทุกวันแม่ย่าจะคอยหาเรื่องตลอด โกหกเก่ง ขนาดทุกวันนี้ทิพห่าง ไม่ไปให้เห็นหน้ายังสร้างเรื่องทุก วัน

เวลาแม่ย่าร้ายไม่ได้ร้ายกับทิพคน เดียวนะกับทุกคนสามี ทิพ พยาบาลอะไร โดนหมด

แต่ทำอะไรแม่ย่าไม่ได้ เพราะแม่ย่าไม่ยอมรับฟังใคร

น่าสงสารยอน

• ตอนที่ 11 ปัจจุบัน

ปัจจุบันเป็นแบบเดิมละ แม่ย่าบ้าๆบอๆของแม่ย่าอยู่เหมือนเดิม ต้องคอยระวังประตูหน้าบ้าน ต้องล็อคไว้ตลอดเผลอเมื่อไหร่ แม่ย่าจะเดินออกไปแหกปากร้อง ให้คนช่วย พอคนถามแม่ย่าจะบอกว่าอยากจะหนี ไม่อยากอยู่

แต่พอยอนบอกจะเอาไปส่ง บ้านพักคนชราแม่ย่าไม่ยอมไป แฟนเคยพาแม่ไปส่งที่บ้านพี่สาว เพราะแม่ย่าบอกจะไปอยู่กลับพี่สาวแฟน โดนลูกสาวไล่กลับมาแบบไม่ใยดี เขาบอกเขาลำบากดูแลใครไม่ได้ และเขาไม่อยากรับรู้เรื่องของแม่ย่าทิพอีกด้วย แฟนโทรบอกให้พี่ชายมาดูแม่บ้าง พี่ชายแฟนมาแป๊บเดียวรีบกลับ พูดแบบเเดียวกันเลยว่า ไม่อยากรับรู้ บ้านเขาเป็นบ้านเช่าไม่มีพื้นที่ให้ แม่ย่าทิพอยู่

แต่ถึงขนาดนี้แม่ย่าทิพแม่ย่าไม่สำนึก แม่ย่าไม่แคร์ เมื่ออาทิตย์ที่แล้วทิพพูดกับแม่ย่าออีก บอกตัวเองว่าจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ถ้าแม่ย่าไม่เข้าใจทิพจะไม่พูดอะไรอีก ทิพบอกว่า ขอได้ไหม

“เลิกสร้างปัญหาเถอะ “อยู่กันดีๆถ้าแม่ย่าไม่ชอบทิพเราต่างคนต่างอยู่ ถ้าทำตัวแบบนี้ใครๆเขาจะตีตัวออกห่างแม่ย่าไปกันหมด สุดท้ายแม่ย่าจะไม่เหลือใครเลยจริงๆ

ตอนนี้แม่ย่ามีทั้งลูกและหลาน แม่ย่ารักลูกชายทิพมาก คนอื่นๆที่เขาอยากอยู่แบบแม่ย่าทิพ เยอะแยะไปแต่เขาไม่มีโอกาส แม่ย่าทิพมักบอกว่าแม่ย่าแก่แม่ย่าป่วย ทิพบอกว่าคนที่เขาแก่กว่าแม่ย่าทิพ ป่วยเหมือนกัน เขาไม่เห็นเป็นแบบนี้ ทิพรับจ้างทำงานทำความสะอาดบ้าคนแก่ แถวๆบ้าน แต่ละคน80อัพทั้งนั้น

บางคนเขาอยู่คนเดียว อาหารการกินต้องทำเองทุกอย่าง เขายังอยู่ได้ไม่เห็นสร้างปัญหาให้ใคร คิดว่าแม่ย่าจะคิดได้บ้างแต่เปล่าเลย แม่ย่ากลับตอบว่าถ้าฉันอยู่นี้ไม่ได้ ฉันไปอยู่โรงพยาบาล ...โรงพยาบาลเด้อไม่ใช่โรงแรม เขาจะให้เจ้าเช็คอินเข้าพักง่ายๆ สบายๆ ทุกวันนี้ยังต้องต่อสู้กับแม่ย่าต่อไป อีกยาวละพี่น้องเอ้ย จนกว่าจะตายกันไปข้างนู้นละ..

• ตอนที่ 12 บทปิดชีวิตยังเดินต่อไป

ยอนแฟนของทิพ ในตอนแรกๆใครๆคงคิดว่าแฟนของทิพเลวเป็นคนไม่ดี มีสาวอื่นแล้วมาแต่งงานกับทิพ

ซึ่งเมื่อก่อนทิพคิดแบบนั้น แต่จริงๆแล้วเมื่อเราอยู่ด้วยกันนานขึ้น ทิพรู้ว่ายอนเป็นคนดีมากคนหนึ่ง

หลายยอย่างหลายประการเป็นข้อพิสูจน์ความเป็นคนดีของยอน

ถึงยอนจะ เป็นคนขี้เหนียว คิดเล็กคิดน้อยในการจ่ายเงิน จริงๆแล้วคือเขามีปัยหาเรื่องหนี้และการดูแลแม่ จึงมีการวางแผนในการใช้เงิน

แต่ยอนยอมส่งเงินให้พ่อกับแม่ทิพทุกเดือนไม่เคยขาดถึงไม่มากแต่เป็นความดีของยอนที่ดูแลพ่อแม่ของทิพ

ไปเมืองไทยยอนได้ช่วยงานพ่อทิพทุกอย่างตั้งแต่หาฟืนไถนาว่านข้าวว่านปุ๋ย ทำทุกอย่างพ่อแม่ทิพรักแฟนทิพมาก

แม่บอกทิพเสมอว่า

”รวยยังไงสู้ขยันไม่ได้ รวยใช้ไม่เป็นสักวันจนได้ แต่ขยันถึงไม่รวยไม่อดตาย เพราะรู้จักทำมาหากิน”

ยอนเป็นคนขยัน มีงานประจำทำและ ทุกวัน

หลังเลิกงาน ยอนจะหางานทำพิเศษตลอด เก็บเหล็กเก็บกระป๋องขาย อะไรที่เป็นเงินได้ยอนเอาหมด เพราะความขี้เหนียวหรือการบริหารจัดการเงินดี มีการเก็บออม และทำงานหนักเพื่อทุกคน ทั้งครอบครัวเราเอง พ่อแม่ของทิพ และแม่ของเขา หนี้แม่ของเขา

ยอนเป็นบุคคลที่เข้มแข็งและน่าสงสาร ในความเป็นผู้นำเก็บออมขยันถึงขั้นขี้เหนียวของยอนทำให้ทิพได้กลับไปเยี่ยมบ้านทุก2ปี

“ยอนเป็นสามีดี”

“ขอบคุณยอนมากๆๆ ทิพรักยอน”

ปัญหาด้านภาษาของทิพ ทุกวันนี้ทิพพูดภาษาฝรั่งได้เยอะแล้ว แทบจะไม่มีปัญหากับแฟน เราเป็นครอบครัวต้องดูแลกัน

แต่น่าสงสารยอนคือแม่ย่าขา ปัญหาเยอะจัง เป็นปัญหาที่หนักพอแล้ว

ขอบคุณที่ติดตามขอให้แฟนคลับขอพรให้อย่าได้มีปัญหากับแม่ย่าและขอให้ทุกคนมีครอบครัวอบอุ่น

ขอพรให้ทิพและครอบครัวด้วยคะ ให้แม่ย่ากลับมาเป็นคนดีที่ไม่มีปัญหาให้ยอนมีขวัญและกำลังใจเป็นขัวญของทิพและลูกตลอดไปคะ