ผัวหนูเป็นฝรั่งหม่อง (2/2) โดย นิรนาม @Naan

เเมืองมะละแม่ง พม่า

ตอนที่ 19 หนุ่มมาเมียงมอง

ดวงใจทำงานกะบ่ายมาเที่ยงเตรียมร้านทำความสะอาดกับแม่บ้านบางส่วนและเก็บขวดเหล้า ออกมาโชว์ที่ชั้น บีบมะนาวเข้าตู้เย็น จัดเก็บขวดเปล่าลงลัง เก็บขวดเบียร์เต็มเข้าที่ โดยที่ไม่ต้องไปตากแดดตัวดำ ขึ้นสิวขึ้นฝ้า ถือว่าโชคดีที่มีงานทำ และพี่นกยังส่งเสริมในการเรียนด้วย โชคดีของดวงใจจริงๆ

แทบทุกวัน ที่ดวงใจมาทำงาน ช่วงเที่ยงลูกค้ายังไม่เยอะ แต่เริ่มสามสี่โมงมีลูกค้าเยอะขึ้น และผู้คนเดินมาไปมากขึ้น

ทุกวันช่วงบ่ายสามโมงจะมีคนหลายกลุ่มหลายคนเดินผ่านหน้าร้านเดินไปทางฉลอง เพื่อไปขึ้นรถสองแถวบริเวณแยกเข้าหมู่บ้านชาวเล เข้าไปในเมือง หรืออ่าวฉลอง เป็นอย่างนี้ทุกวัน หากรอรถสองแถวที่หน้าหาดราไวย์ นานมากจึงจะมีรถผ่านมาคัน เพราะส่วนมากมาสุดๆตรงแยกชาวเล หากใครจะไปไกลกว่านั้นจะต้องแจ้งคนขับรถ ให้ไปส่ง

เที่ยงนี้ ดวงใจทำความสะอาดร้าน และไปกวาดใบไม้หน้าร้านช่วยแม่บ้าน

เห็นหนุ่มสองคนนั้นคือมินกับเทียน เดินออกจากร้านซุปเปอร์มาเก็ตในชุดทำงานร้านอาหาร

ดวงใจกวาดๆใบไม้ แต่ฟังๆจับสำเนียง ฟังไม่ออก เลยหยุดมอง

“สวัสดีกั๊บ” นั้นแนะเขาพูดไทยได้ด้วยแต่สำเนียงแปร่ง!!!

“สวัสดีมาซื้อของเหรอ”ดวงใจถาม

หลังจากนั้นแม่บ้านเดินมา

“รู้จักเขาเหรอ น่ะ คนพม่านะ”แม่บ้านพูดอย่างรู้ดีทุกเรื่อง

“รู้จักผ่านๆนะพี่ เขาเป็นทำงานอยู่ใกล้บ้านพัก ทางเดินมาร้านเห็นบ่อยๆจ้า’

หลังได้งานระยะหนึ่ง ภาษาได้ พูด ฟุดฟิดโฟไฟ ได้เยอะ พูดไม่ถูกแขกขาประจำในร้านได้สอนสาวๆจดในสมุด ลืมกลับมาเปิดโน้ต เรียนตาม ดูเป็นกันเองมากกว่าการทำงาน ชีวิตในการทำงานสนุก เงินไหลเข้ามาๆ โรงเรียนได้ไปเรียน สาวสวยวัยใส มีกริยามารยาท ในชีวิตสังคมขึ้น

“มีรึจะไม่มีหนุ่มมาสนใจ”

ดวงใจและนีจึงทั้งหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ในร้าน มีหนุ่มฝรั่งอินเตอร์ ทั้งหนุ่มทั้งแก่มาพูดอ้อล่อหลายคน ดวงใจนะยังมีแถมหนุ่มไทยในโรงเรียนมาจีบเพิ่มอีก ยังมีหนุ่มคนงานแถวนั้นทั้งหนุ่มก่อสร้าง หนุ่มทำงานร้านอาหาร มาสนใจ ขอเป็นเป็นเพื่อนด้วย ส่วนดวงใจก็เป็นเพื่อนยิ้มหัว หยอกเยินไปตามประสา สาวทำงาน

“อย่าสนคนงานนะน้องๆมันยากในการตั้งตัว ให้สนหนุ่มอินเตอร์นะ” พี่นกกำกับ

“เป็นเพื่อนนะเป็นได้นะ แต่อย่ามากเกินกว่านั้น” พี่นกอีกนะแหละกำกับ

“คะพี่นก”

ตอนที่ 20 คนจะมีแฟน

พี่นกดูแลสาวๆเหมือนเป็นน้องสาว ซะมากกว่าเป็นลูกจ้าง

”นายแม่นก” ผู้กำกับชีวิตสาวๆรางวัลยอดเยี่ยม

“อิอิ”สาวๆหัวเราะคริกครัก ขยิบหูขยิบตาข้างหลังพี่นกอย่างขำๆ

สาวๆเวลามีหนุ่มมาสนใจมันสนุกยังงี้แหละ หากไม่มีซิ มันเหงา เปล่าเปลี่ยวเอกา นอนไม่หลับ คิดว่าทำไมไม่มีหนุ่มมาสนใจ สอดส่องอิจฉาเพื่อนไม่เว้นแต่ละวัน

นีและดวงใจนะปัดหนุ่มที่ไม่ตรงสเปคให้หนียังยังปัดไล่แมงวันแน่ะ

“อิอิ”

“มีสุข มีอนาคต คือเป้าหมายของชีวิต”

เวลาผ่านไปหนึ่งปีทั้งสองสาวยังสนุกกับการทำงาน ชีวิตเป็นคนเมืองภูเก็ตมากขึ้น ไม่อยากกลับบ้านเพราะรายได้ดีและสนุก ทั้งยังได้เงินส่งให้ทางบ้านด้วย

และหน้าไฮมาถึงอีกครั้ง

นีและดวงใจสนุกและกล้าพูด และบริการดีเยี่ยมมากขึ้น

นีมีหนุ่มฝรั่งมาจีบหลายคน

ส่วนดวงใจก็ใช่ย่อยซะเมื่อไหร่ เธอมีหนุ่มมาจีบเหมือนกัน มีหลายคนด้วย

ดวงใจมีลูกค้าขาประจำ ที่ชอบกริยามารยาทการบริการของดวงใจ ทีเข้ามาทักทายด้วยมิตรภาพ ขยันขันแข็ง,vจัดแจงบริการไม่เคยบกพร่อง จึงได้รับการชื่นชมเป็นโปรโมทจาก”นาแม่นก” เสมอ

ทั้งสองสาวไม่เคยขาดการติดต่อกับครอบครัว โดยทางครอบครัวจะโทรเข้ามาที่เบอร์โทรศัพท์ร้านต้องนัดแนะให้ทางบ้านโทรจากตู้ในหมู่บ้านมา เพราะสมัยนั้นโทรศัพท์บ้านแพงมากเช่นกัน

“นีมีแฟนหรือยังอย่าลืมหาที่รวยๆนะลูก” แม่นีโทรมาตอนไหนจะพูดอยู่แค่นั้น

“แม่จะได้สบาย” แม่พูด ใครมีลูกสาวมาทำงานที่ภูเก็ตหวังๆลมๆยังงี้แหละ เผื่อจะเป็นจริง

“เริ่มมีมาจีบแล้วแม่สองสามคน ได้เรียนพูดด้วย ”นีบอกแม่

“ดีดีลูกมีหลายคนเลือกให้ดีนะ ให้พี่นกช่วยดู”

“จ้าแม่”นีพูด

ดวงใจมีหนุ่มอินเตอร์มาจีบหลายคน ในจำนวนนั้นเป็นหนุ่มอังกฤษมาจีบ มาสอนภาษาอังกฤษและมาสอนเล่นอินเตอร์เน็ตด้วย ดวงใจชอบเพราะได้เรียนภาษาไปด้วย ครูฟรี เจ้าของภาษา ไหนเลยดวงใจจะโง่ไม่รับไมตรี

“ ได้ครูอังกฤษเจ้าของภาษา โดยไม่ต้องเสียเงินด้วย” พี่นกสนับสนุน

ชีวิตช่างหอมหวานสดชื่นและมีควมสุข เต็มไปด้วยความหัวงจริงๆ

“ฝรั่งหล่อๆรวยๆ “

ตอนที่ 21 นีมีแฟน

พี่นงกับพี่นกได้ติดต่อกันห่างๆ ถามสารทุกข์สุขดิบ และถามข่าวเกี่ยวกับเด็กสาวที่เธอมาส่ง ทุกครั้ง นกจะคุยเรื่องเด็กทั้งสองมี่ความกระตือรือล้นในการช่วยงานโดยที่เธอไม่เคยกังวลและเธอบอกเสมอว่าเด็กสาวทั้งสองมีอนาคต ทั้งดวงใจไม่ละทิ้งการเรียน และไปเรียน กศน.ด้วย

“ขยันเรียนนะลูกสาวพี่นงนะ”นกบอก ซึ่งหมายถึงดวงใจชอบเรียนและขยันมากเพราะเธอหวังอนาคตที่ดี

นงได้สอบถามเรื่องแฟน

“เด็กๆมีแฟนไหมนก”

“มีนะสิพี่ หนุ่มๆ แก่ๆ ลูกค้าในร้านนะติดใจสาวๆของเรา” นกอธิบายว่าเพราะสาวๆร่าเริงแจ่มใสตามประสาและกริยามารยาทดี มิหน่ำซ้ำเป็นญาติห่างๆของเจ้าของร้านอีก

“โฆษณาสินค้าและตราคุณภาพจริงๆนะคุณมาดามนก”

“ซะมะคักแท้”พี่นงพูด

“แล้วมีใครดูท่าจะดีๆมีสำเร็จไหม ยังไงดูแลน้องๆด้วยนะ”พี่นงกำกับ

“นกนะดูแลอย่างดีแหละหากใครจะมาจีบสอบสวนหมดเลย ไม่เหมาะนกจะบอกสาวๆเลยว่านี่ไม่เหมาะเอามาเป็นแฟน”นกพูด

“เอ้อดีแล้วตรวจสอบเช็คให้ดีจะได้ไม่มีปัญหา”นงพูด

“พี่นงไม่ต้องห่วง ใครไม่ดีมาเกาะแกะ นกตระเพิดเลยแหละ”

และแล้วผ่านไปสองปีกว่าขึ้นปีที่สาม นงได้ยินข่าวว่า

“นีได้แต่งงานกับหนุ่มเยอรมันและย้ายไปอยู่กับสามี”นกแจ้ง

“รวยไหมละนก”นงถาม

“ไม่รู้เขาบอกเขารักกัน และจะไปสร้างตัวด้วยกันว่างั้น” นกพูด

“อิอิ พี่ก็ถามเอามันส์แหละ ยังไงเขาแต่งงานไปแล้ว”นงพูด

“เรารอดูเจ้าดวงใจมันพี่”นกบอก

“เอ้อๆ ดูดวงใจหน่อยก็แล้วกัน “นงพูด

“จ้าพี่นง”นกรับคำหนักแน่น

ตอนที่ 22 ครูสอนภาษาฟรี

ดวงใจทำงานในร้าน เห็นฝรั่งเยอะแยะ ที่ไปมาในร้าน บ้างมาคนเดียว บ้างมาเป็นคู่ บ้างคู่คนชาติเดียวกัน บ้างต่างชาติ และบ้างเป็นสาวไทย บ้างมาด้วยคู่เดิมๆ ดวงใจคิดว่า

“คู่นี้น่าจะเป็นคู่ชีวิต”

และที่เห็นบ่อยอีกคือ มาวันนี้ และวันน่า สาวๆเปลี่ยนหน้าแทบทุกวัน

”นี่น่าจะเป็นคู่ซ้อม”ดวงใจคิด

“ทำไมฝรั่งเปลี่ยนคู่ซ้อมบ่อยจริงๆ”คำถามในใจของดวงใจ

ลูกค้ามากินๆดื่มๆ ดึกหน่อย บางวันพี่นกเปิดเพลงแดนซ์พอมันส์ๆแล้วปิดร้านไปนอน ใครครึกก็มาแดนซ์ ใครเหนื่อยหลังเก็บของก็กลับไป หรือลูกค้าใครจะนั่งต่อก็ได้ แต่ร้านพี่นกไม่มีหญิงบริการ ใครอยากมีอยากได้ โน้นเลยหอบมาเองจากป่าตอง ที่นี่เป็นร้านอาหารธรรมดา และคนทำงานเป็นคนธรรมดา ติดจะน่ารักแจ่มใจ

ร้านพี่นกใครจะมานั่งตอนไหนก็ได้ แต่เช้าแค่ไหนก็ได้ เพราะไม่มีรั้ว โต๊ะเก้าอี้ก็ตั้งยังงั้นไม่ได้เก็บไปคุมเต้นท์อย่างร้านอื่นทำ การต้อนรับของพี่นกและพนักงานในร้านเหมือนต้อนรับญาติมากกว่า ดังนั้นนักท่องเที่ยวที่มาอยู่นานๆ จึงมักจะกลับมาร้านของพี่นกประจำ

เดวิดหนุ่มอังกฤษ วัย 32 โปรแกรมเมอร์ สูง ยาว เข่าดี มีกล้าม หล่อ เป็นหนุ่มอังกฤษ เมื่อสองปีก่อนเขามาเที่ยวภูเก็ตและอาทิตย์สุดท้ายเขามาที่นี่ร้านพี่นก เขาชอบความเงียบ คนไม่เยอะ คนไม่พลุกพล่าน เหมือนป่าตอง พอเข้ามานั่งที่นี่ เขาจึงหลงเสน่ห์ของราไวย์ และ ที่นั้นเก้าอี้ทรายหาด สามสี่ตัวสำหรับนอนดูทะเล อ่านหนังสือ

รวมทั้งพี่นกมีมอเตอร์ไซต์ 3 คันสำหรับใช้และให้ลูกค้าเช่ารายวันได้ และสำคัญอีกอย่างหนึ่งคือแฟนพี่นกเป็นคนอังกฤษ

แทบทุกเที่ยง จะมีดวงใจมาเฝ้าร้านและให้บริการ เพราะพี่ๆชอบมาตอนบ่ายจากการนอนดึกเลยตื่นสาย หรือไปเที่ยวคลับหลังเลิกงาน ตามประสาสาวๆ ดังนั้นเวลานี้ทีนี่จึงมีแต่ดวงใจเป็นส่วนมากในการดูแลเตรียมของและบริการ

เดวิดมองการทำงาน กริยาท่าทาง การดูแลและมิตรภาพของดวงใจ ต่อเดวิดและลูกค้าทุกวัน เธอใส่ซื่อบริสิทธิ์เต็มไปด้วยไมตรี

” I like you. You are nice girl”

เดวิดสังเกตเห็นดวงใจพูดอังกฤษสำเนียงลาวๆ จึงเสนอสอนภาษาอังกฤษในการออกเสียงและสำเนียงให้ดวงใจ และจีบๆดวงใจไปด้วย

“ฮ่วย !! ก็ดีนะซิ มีคนสอนฟรี อิอิ”ดวงใจคิด

บ่ายนั้นพี่นกมาจากซื้อของและสังเกตเห็นท่าทางของคนทั้งสอง ดวงใจจึงรีบบอกเขาสอนภาษาให้ฟรี

“ระวังจะรักคุณครูนะ”พี่นกล่อดวงใจ

“อิอิ”ดวงใจสาว 19 มีทำท่าเอียงอาย และคิดในใจ

“ซะมะรู้ดีแท้แม่นกเอย”

พี่นกดูท่าดวงใจจะสนใจหนุ่มอยู่ไม่น้อยและท่าทางของฝรั่งแล้วจึงเข้าไปพูดคุยสอบสวนเดวิด หลังสอบสวนหลายอย่างพี่นกบอกดวงใจว่า

”คนนี้ผ่านเกณฑ์ระดับหนึ่ง น่าสนใจ แต่ให้ดูไปก่อนนะ “

ตอนที่ 23 ดวงใจมีหนุ่มในดวงใจ

ผ่านไปเกือบเดือน ก่อนที่เดวิดจะกลับอังกฤษ รู้จักคุ้นเคย กัน และหลังเลิกงานดวงใจขออนุญาตพี่นก เป็นไกด์ให้เดวิดขอบคุณที่เดวิดสอนเรื่องการใช้คอมพิวเตอร์ การใช้อินเตอร์เน็ต การรับส่งเมล์ ให้เป็นสิ่งแปลกใหม่สำหรับดวงใจ ที่ได้เรียนรู้ พี่นกจึงอนุญาตให้ไปเที่ยวสักวัน

“แต่อย่ากลับดึกมากนะ ดูแลความปลอดภัยด้วย”

ดวงใจก็เข้าใจในเรื่องความปลอดภัยเพราะทำงานที่ร้านพี่นกมานานและเห็นมีสาวบาร์บางคนหลงรักหนุ่ม มีเซ็กส์แบบไม่ได้คุมจนมีท้องและหนุ่มฝรั่งไม่ได้กลับมาอีก “ หากมีเซ็กส์มันต้อง รักกันแบบจริงจัง” ดวงใจคิด

“คนบ้านเราถือ”

เดวิดพาดวงใจขับรถมอเตอร์ไชต์ไปดูอะไรสวยๆงามๆที่หาดป่าตอง สวรรค์ของนักท่องเที่ยวที่มีสิ่งแปลกใหม่น่าดูชม จริงๆดวงใจก็ไม่เคยเข้าไปหรอก ปีนี้ 19ย่าง 20 แหละถึงเข้าบาร์ได้ และดูเหมือนเดวิดเป็นไกด์ให้ดวงใจมากกว่า

“อิอิ”ดวงใจมอง ยิ้ม ตื่นตา ตื่นใจ มองคนแดนซ์ สุดมันส์ ทั้งยังเห็นสาวบาร์ คลอเคลียหนุ่มนักท่องเที่ยว และดื่มกินกันอย่างสนุก

พี่นกเคยพามาหลายครั้งแต่เพียงขับรถผ่านๆ ไม่ได้เดินดูด้านในอย่างรอบนี้ และหลังจากนั้น ทั้งสองพากันไป ชมแสงจันทร์ หาดในหาน ดวงใจวิ่งตามรอยเท้าเดวิดเพราะเขาขายาว จนดวงใจต้องเดินแบบกระโดดจึงเหยียบถูกรอยเท้า หาดนั้นเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ

“กรี๊ด!!! ความสุข ดวงใจรู้สึกยังงั้น ยั้งงั้นจริงๆ “

ดวงใจวิ่งไล่จับ มือเขาไว้ และเดินไปด้วยกัน ใต้แสงจันทร์นวลและคลื่นชัดสาด ก่อนที่จะเดินมาขับรถมอเตอร์ไชต์กลับไปส่งบ้าน อย่างมีความสุข

เป็นมิตรภาพที่ไม่ได้เกินเลย ทั้งสอง จึงสร้างสัมพันธภาพ เป็นต้นเริ่มรัก เริ่มสนใจ สาวน้อยแจ่มใส กับหนุ่มเดวิดวัยมันส์

เมื่อเขากลับอังกฤษ ทั้งสองยังมีการติดต่อกันทางอีเมล์บ้าง และเดวิด โทรมาบ้าง และปีหน้าเดวิดสัญญาจะมาอีก

ในวันเกิด หรือวันสำคัญเทศกาล อื่นๆ เดวิดได้โอนเงินเข้าบัญชีให้ดวงใจซื้อของขวัญเอง

และบอกรักดวงใจ และห่วงใย ให้รอการกลับมาทางโทรศัทพ์ ทางอีเมล์ด้วย รักและ ฝันช่างบรรเจิด

ตอนที่ 24 ดวงใจรักราไวย์

ดวงใจรักราไวย์และดวงใจรักภูเก็ต เพราะ เป็นที่ทำมาหากินและเป็นที่ให้โอกาส ให้การศึกษา โดยดวงใจยังไปเรียนการศึกษาผู้ใหญ่ หากเธอมีโอกาส จะขอพี่นกไปเรียนต่อในมหา’ลัยเปิดต่อ ราไวย์ให้ชีวิตใหม่ ความหวังในอนาคต ให้สังคมใหม่ๆ มีเพื่อนราวคราวเดียวกันพูดคุยปรึกษาหารือกัน ไปเล่นกีฬา ยามว่าง

ในนั้นมี”เทียน”หม่องวัย 24 ที่มองดวงใจตั้งแต่วันแรก ที่เดินผ่านหน้าร้านอาหารข้างโรงแรมทางที่ดวงใจเดินมาทำงานทุกวัน เขาทำงาน ผู้ชายหน้าตาธรรมดา สูงไล่เลี่ยกับดวงใจ แต่ดวงใจรู้สึกอัศจรรย์ ที่เทียนมีประวัติใกล้เคียงกัน หม่องมีประวัติใกล้เคียงกันกับดวงใจ เทียนหม่องเป็น

”ลูกกำพร้าแม่ “ และ”อยู่กับพ่อ มีพี่สาวสองคน”

เขาทำ มาทำงานแล้ว 3-4ปี เก็บเงิน ส่งเงินไปให้พี่สาวและพ่อเหมือนกันกับดวงใจ ทั้งดวงใจยังทึ่งที่เทียน มีความสามารถ เฉลียวฉลาด พูดไทยได้ เขียนไทยได้ และพูดภาษาอังกฤษได้ ด้วย

ทั้งสองจึงเป็นเพื่อนกัน วันว่างดวงใจไปนั่งเชียร์ดูหนุ่มๆกลุ่มตระกร้อของเทียน และหากมีงานเทศกาลในชุมชนราไวย์ จะได้พูดคุยกันบ่อย เทียนหม่อง เป็นคนมีน้ำใจ หากเดินผ่านกัน จึงมีทักทายคุยกัน

ส่วนดวงใจนั้นเคยรู้ประวัติศาสตร์ว่าพม่าเผ่ากรุง เคยต่อสู้กัน คิดว่าพม่าคนนี้ไม่เหมือนกับที่เรียนมาเลย

”ไม่เห็นพม่าจะน่าเกลียดนิสัยไม่ดีตรงไหน นิสัยดีกว่าคนไทยบางคน หรือฝรั่งบางคนด้วยซ้ำ”

รุ่นปู่ทวดเป็นศัตรูกันแต่รุ่นหลานเป็นเพื่อนกันได้ ด้วยดวงใจมีประวัติที่เหมือนกันกับเทียน ดังนั้นเมื่อเธอมีปัญหาอะไรจึงบ่นๆกับเทียนหม่องบ้าง ในเวลา 3-4 ปีที่รู้จักกัน เทียนถามไถ่ช่วยเหลือดวงใจมาตลอด และหากเทียนหม่องทำได้เขาจะรีบไปทำให้เสมือนว่า เทียนเป็น เพื่อนเป็นพี่ หากเทียนหม่องเห็นดวงใจจะเข้าไปทักทายยแทบทุกครั้ง พูดคุยหยอกกันตามประสาวัยรุ่น

“มิตรภาพเพื่อชาติ”ดวงใจคิด

ในที่ทำงาน “เทียน” เทียนเป็นคนขยัน เรียนรู้เร็ว ไม่เกี่ยงงาน มีความสามารถ จึงเป็นที่พอใจของนายจ้าง “มาดามนัตตี้หรือคุณมนัส “ที่เป็นสาวประเภทสอง เมื่อเธอและสามีเปิดสาขาใหม่ ที่อ่าวฉลอง เทียนจึงได้รับความไว้วางใจให้ย้ายไปอยู่สาขานี้และมีบ้านพักให้ด้วย เป็นร้านติดชายหาดที่ใหญ่ที่สุดในเขตฉลอง ถึงเทียนย้ายไป แต่ทั้งสองยังพูดคุยกันเสมอ

พี่นกรักและเป็นห่วงดวงใจ ทั้งยังจะหวงอีกต่างหาก สอดส่องพฤติกรรมและสอน แย็บๆๆๆ เรื่องนั้นเรื่องนี้ประจำยังกะเป็นศาสตราจารย์ใหญ่ในมหาลัยชีวิต

พี่นกบอกดวงใจเกี่ยวกับชีวิตของเธอ

”พี่นะเคยผ่านปัญหาอุปสรรคมากมาย ถึงได้ก้าวเดินมาถึงจุดนี้ได้ “

“อะไรไม่ดีพี่ก็บอกเธอ อะไรดีพี่ก็บอก อยากให้เธอเดินตามรอยของพี่มีกิจการในอนาคต”

ดวงใจจึงทราบซึ้งมากในการดูแลนั้น เธอไม่มีแม่ เมื่อเธอใครสักคนที่ห่วงใยถือว่ามีค่ามากในชีวิต

ตอนที่ 25 นี่หรือรัก

ปีนี้ ความรักของดวงใจและเดวิดในปีนี้ จิ๊จ๊ะ ดาลิง ฮันนี่ เจิดจรัส สุกหงอมดี

พี่นก เห็นดวงใจมีรักกับเดวิด พี่นกก็ชื่นฉ่ำหัวใจไปด้วย มิหน่ำซ้ำยังเป็นหนุ่มอังกฤษด้วย

เดวิดมาจากอังกฤษไปเที่ยวเชียงใหม่และสุดท้ายอีก 2 อาทิตย์เขามานอนที่ภูเก็ตอีกที่เก้าอีชายหาดตัวเดิม และบางครั้งมานั่งทำงานที่โต๊ะทานอาหาร ทำงานไปด้วย เช่นเคย

ดวงใจทำงานภาคบ่ายบ้าง ค่ำบ้างเพื่อที่จะไปเที่ยวอย่างหวานฉ่ำชื่นกับคนรักหนุ่มเดวิด

บางวันได้ไปเที่ยวคลับในป่าตองบ้าง เดินชมแสงจันทร์จูงมือกันที่ในหาน วิ่งไล่กันที่ชายหาด

“โอ้สนุก มีสุขจริงๆ” เวลามีความรักอะไรๆ ก็สดใสซาบซ่ายังงี้เอง โลกเป็นสีชมพู

วันนี้ดวงใจเข้าทำงานกะเย็น กลางวันวันนี้ จึงไปนั่งรถมอเตอร์ไชค์เล่นกับเดวิดอีกเช่นเคย ขับเรื่อยไป ป่าตอง คนเยอะ ขี่ต่อมาที่ในหาน นอนเล่นริมหาด และมีบริการนวดริมหาดด้วย เดวิดนอนให้คนนวดที่ชายหาด ส่วนดวงใจมองดูคนนั้นคนนี้

ฝรั่งส่วนมากมาเป็นคู่ๆทั้งคู่ไทย คู่เทศ และนวดตามริมหาด ทานนั้นทานนี้บ้าง นวดตัวบ้าง เดินเล่นบ้าง ส่วนมากมีแต่คนสวยๆหุ่นดี ทุกคนพูดฝรั่งเก่งมาก

“เอ้อ!เป็นเมียฝรั่งดียังงี้เองดวงใจอยากเป็นบ้าง” ดวงใจคิด

“มาดามดวงใจ อิอิ” คิดและมองไปทางทะเลฝันกลางวัน ยิ้มๆๆๆไปกับทะเลสีฟ้าสดใสที่สวยงามยามเที่ยง

และตอนขากลับขี่มอเตอร์ไซต์ผ่านแหลมพรหมเทพ ดวงใจ จึงขอไปไหว้พระพรหมเพื่อของพร จากท่านอย่างที่พี่นงเคยบอกไว้เมื่อครั้งที่มาใหม่

เธอได้อธิษฐานจิต

“หากเดวิดเป็นเนื้อคู่ขอให้เดวิดขอแต่งงาน หากไม่ใช่ให้เธอเห็นหรือมีสิ่งใดสิ่งหนึ่งเกิดด้วยเถิดเจ้าคะ”

หนึ่งอาทิตย์เดวิดมาผ่านไปอย่างรวดเร็ว วันนี้ เขาดูเหมือนจะไม่เงียบๆนิ่งๆเหมือนเดิม

มีโทรศัพท์เข้ามาบ่อยเวลาโทรศัพท์ จะเดินเลี่ยงๆไปรับในที่เงียบๆห่างๆจากดวงใจ

“มีปัญหาอะไรหรือเปล่า” ดวงใจคิดเพราะ ไม่เคยเห็นเดวิทเป็นอย่างนี้

คุยๆโทรศัพท์ พอเราเดินไปรีบปิดเครื่อง

เล่นอินเตอร์เน็ตเซ็คเมล์ไม่เคยปิดๆบังๆหรือปิดคอมพิวเตอร์ ยังงี้มาก่อน

ครั้งนี้ดู เดวิดแปลกๆไป

“มีปัญหาอะไรไหมฮันนี่” ดวงใจถาม

“มีปัญหาโปรแกรมนิดหน่อย”เดวิดตอบ

ดวงใจไปเข้าห้องน้ำหลังจัดของที่เคาน์เตอร์เสร็จ และได้ยินเสียงเดวิดพูดโทรศัพท์

จับใจความได้ว่า ฮันนี่ๆ ไอเลิฟยู ดันวอรี่ แปลว่า ที่รัก ผมรักคุณ อย่าได้ห่วงเลย

“โอ้ย!!นี่ไงฉันอยู่ในห้องน้ำเป็นฮั่นนี่ แล้วใครจะเป็นฮันนี่อีกนอกจากฉัน”

”เดวิทจะเป็นฝรั่งเที่ยวทั่วไปหรือเปล่า”ดวงใจคิดวิตก

ตามที่ดวงใจทำงานในร้านพี่นกมานาน ได้เห็นฝรั่งมาเยอะแยะหลายประเภท เธอหวังว่าเดวิดจะเป็นฝรั่งธรรมดาที่มีรัก และเป็นบุคคลที่ไว้ว่างใจได้

จากนั้นดวงใจเก็บเงียบยังสงสัยสังเกตมากขึ้น

วันนี้เมื่อเดวิดเปิดกระเป๋าจ่ายค่ากาแฟ หลวงปู่พระพรหมก็ทำให้ดวงใจได้เห็นในกระเป๋าเงินมีรูปผู้หญิง ถ่ายรูปคู่กันกับเดวิด

”กรี๊ด!!! พ่อตู้แม่ตู้ อีพ่ออีแม่เอ้ย มันอีหยังนี!!!”

คาดคั้นสืบไปมา พ่อยอดรักเดวิด มีแฟนสาวไทยและรอบแรกที่มาที่นี่คนเดียวเพราะทะเลาะกัน แต่รอบนี้ทั้งสองได้คืนดีกันลองคบกันใหม่

“กรี๊ดๆ ”

แต่ดูเหมือนจะไม่ราบรื่นเพราะผู้หญิงโมโหร้าย

“โอ้ย!!!!!!! ฟ้าฟาด”

“เจ็บๆๆๆๆ” น้ำตาไหลพรากๆๆๆๆๆ

ตอนที่ 26 #สองผัวเมียเยอรมัน

รักแรก หวังเต็มที่ จะมีสามีฝรั่งเป็นมาดาม ความหวังมลายหายไปสิ้น

วาสนาจะไม่ได้เป็นมาดามอังกฤษ “ พระพรหมเจ้าขา”ทำให้เห็นและให้ตาของดวงใจสว่าง

ดวงใจตัดสวาทกับชายหลายใจ ไม่ให้เหลือเยื่อใย ไม่ถามไถ่ ไม่แย่งชิง เพราะเขามีเราเป็นแฟนยังกลับไปสนใจรักเก่า หากความรักยังเดินต่อไป ไม่ใครก็ใครแหละที่อกหัก ในเมื่อดวงใจมีโอกาสเยอะแยะที่จะพบปะกับคนดีๆ

” หาใหม่ ไม่เอาคนใจโลเล “ พี่นกบอกหลังจากรู้เรื่อง

หลังจากนั้น ถึงแม้จะมีฝรั่งมาสนใจอีก 2-3 คน ปีนี้แต่ดวงใจไม่ผลีผลาม ความเจ็บเป็นครู พี่นกสอดส่องหนุ่มในเรื่องหนุ่มๆมากขึ้น ปีนี้จึงไม่มีหนุ่มใดเป็นเป้าหมาย

เธอจึงทุ่มเทใจให้งานบริการ ช่วยงานพี่นกมากขึ้น และการเรียน มอปลายของ กศน.

ลูกค้าที่ดวงใจดูแลเป็นอย่างดี อีกคู่หนึ่งคือนักท่องเที่ยวคู่สามีภรรยาชาวเยอรมัน ที่เป็นแขกประจำของร้านพี่นก ทั้งสอง มาเที่ยวราไวย์ทุกปี และเห็นดวงใจตั้งแต่เริ่มมาทำงานใหม่ เมื่อ 4ปีที่แล้วจนถึงวันนี้ ทั้งสองรักดวงใจเหมือนลูก

ปีนี้ทั้งสองเห็นดวงใจไม่สดชื่นนัก จึงสอบถามนก นกก็บ่นให้สองตายายฟังเรื่องดวงใจอกหัก จากหนุ่มอังกฤษ ทั้งสองนึกสงสารและต้องการปลอบใจดวงใจ

“ไปเที่ยวเยอรมันกับฉัน”

“ฉันและภรรยาจะดูแลดวงใจอย่างดี นกไม่ต้องเป็นห่วง”

สองผัวเมียชาวเยอรมัน เชิญดวงใจไปเที่ยวเยอรมัน 2 อาทิตย์ ไปเปิดหูเปิดตา ฉันจะออกค่าตั๋วเครืองบินให้

“ไปเลยดวงใจ เป็นโอกาสแล้วๆ” พี่นกเชียร์

“แฟนพี่จะให้เงินติดกระเป๋าด้วย” พี่นกบอก

“เสื้อผ้ารองเท้าเอาของพี่ พี่มีเยอะแยะ” นกบอก

ทางสะดวกขนาดนี้ สำหรับดวงใจแล้วคือ

“ฝันที่เป็นจริง “

ไปยุโรปแดนไกล มีใครที่ได้มีโอกาสสาวบ้านนอกตอนนี้จะได้ขึ้นเครื่องบินไปไกลถึงยุโรป

ตื่นเต้น!!!!!

“อิอิอิอิ โอ้ย ซะมะโชคดีแท้น้อดวงใจ” จากซึมๆเศร้าๆๆเปลี่ยนเป็นยิ้มอยู่หลายวัน หาเสื้อผ้าเตรียมไปใส่ในซัมเมอร์ที่ เบอร์ลิน แต่คงไม่ได้ไปเยี่ยมนีเพราะนี้อยู่ทางใต้ของเยอรมัน

เสื้อผ้าพี่นกให้มาเป็นส่วนมาก หมวกกันหนาว ถุงมือหนังอย่างดีของพี่นกให้ พี่นกว่าดวงใจจะได้ดูดี ไปเมืองนอกทั้งที ต้องดูดี ต้องสวย ที่นั้นช่วงนี้ไม่หนาวมากแต่เตรียมๆไปก่อน และไม่หนาว ได้ยินว่า 16-17 องศา น่าจะหนาว และรองเท้าบู๊ทสั้น พี่นกยังให้ยืมอีกส่วนรองเท้าผ้าใบวัยรุ่นของดวงใจเอง

ดวงใจเข้าไปศึกษาเบอร์ลินในอินเตอร์เน็ต มีอะไรน่าสนใจหลายอย่าง

ตอนที่ 26 ซับหัวใจในเบอร์ลิน

เมื่อถึงเบอร์ลิน ทั้งสองตายายมารับดวงใจที่สนามบินและพาไปพักที่บ้าน ซึ่งเป็นตึกใหญ่ หรือที่เรียกว่าคอนโด แฟลต ที่เป็นบ้านพัก ในเขตเมืองที่ทั้งสองบอกว่าบ้านที่อยู่ อยู่ในฝั่งเบอร์ลินตะวันออก ซึ่งฝั่งนี้ดูงดงามด้วยตึกร้านบ้านซ่องเหมือนที่ดวงใจเคยเห็นในหนังสวยจริงๆอยากให้พี่นกมาด้วย

ทั้งสองพาดวงใจชมเมือง เดินเล่นไปเรื่อยๆทุกวัน บางวันก็ไปสองคน บางวันก็ไปทั้งหมด

อากาศไม่หนาวมาก ถุงมือกับหมวกแทบไม่ได้ใส่ แต่ใส่รองเท้าบูท บางวันที่เดินไม่ไกล หากเดินไกลดวงใจจะใส่ร้องเท้าผ้าใบดีกว่าเดินคล่องและไม่เหนื่อยมาก

บางวันดวงใจเดินเองรอบๆๆที่พัก ดวงใจฟังเยอรมันไม่รู้เรื่องแต่ความอยากรู้อยากเห็นจึงเดินดูผู้คนที่เขาเดินกันไปมา

ทุกอย่างแปลกหูแปลกตา และตื่นตาตื่นใจ

เธอได้ไปชม กำแพงเมืองเบอร์ลินซึ่งเหมือนกำแพงอิฐบลอกทั่วไป สูงประมาณสามเมตร มีทุบเป็น๙องบางส่วนและวาดลวดลายลงสีเหมือนวัยรุ่นวาดรูปหรือพ่นสีในกำแพงให้มีสีสัน

ตาเล่าให้ดวงใจฟังว่า หลังสงครามโลกครั้งทีสองเยอรมันแพ้สงครามโลก ได้ตกเป็นเมืองในการดูแลของสหภาพโซเวียต ส่วนเฉพาะเมืองหลวงหรือเบอร์ลินได้แบ่งเขตการดูแลเป็นตะวันออกและตะวันตก ด้านตะวันออกทั้งหมด ถูกปกครองโดยสหภาพโซเวียต ส่วนด้านตะวันตก แบ่งเป็น 3 เขตปกครองคืออเมริกา อังกฤษและฝรั่งเศส โดยทำการอยู่ที่ศาลากลางเชินเนอแบร์กสหภาพโซเวียตได้สร้างกำแพงเบอร์ลินแบ่งเป็นเบอร์ลินตะวันตกและเบอร์ลินตะวันออก ตั้งแต่ 13 สิงหาคม 2504- 9 พฤศจิกายน 2532 เป็นเวลาถึง 26 ปีในการปิดกั้นญาติพี่น้องไม่ให้ได้พบกัน

ฝั่งตะวันออก ยังรักษาสภาพตึกเป็นเหมือนตึกยุโรปทั่วไป แต่ด้านฝั่งตะวันออกจะสร้างตึกใหม่เป็นตึกสมันใหม่ง่ายๆเหมือนกันหมด เพราะอยู่ภายใต้การปกครองของสหภาพโซเวียตซึ่งไม่มีความแตกต่างทางด้านชนชั้น

หลังจากนั้นดวงใจยังได้ชมสถานที่ต่างๆทุกที่ในเบอร์ลิน เช่น ประตูชัย ดวงใจได้ถ่ายภาพไว้เป็นที่ระลึกครั้งหนึ่งที่ได้มาที่นี่ ชม อาคารรัฐสภาไรช์ทาก (Reichstag Building) ที่เข้าได้ฟรี ซึ่งการเข้าต้องจองการเข้าชมล่วงหน้า รอคิวการเข้าตึกที่ด้านตรงข้ามของประตู และที่นี่จะกำหนดจำนวนคนเข้าต่อเวลาเช่น 9.00-10.00 น ให้เข้า 100 คนเพื่อง่ายในการดูแลและขึ้นลิฟฟ์ไปชมวิวบนโดมสูงสุดในอาคาร หากไม่จองก่อนอาจไม่ได้เข้าในวันนั้น ดังนั้นตาจึงจองทางอินเตอร์เน็ต ซึ่งหากใครมาแล้วไม่ได้ขึ้นไปชม ถือว่าไม่ได้มาเบอร์ลิน อาคารนี้สามารถชมเมืองโดยรอบ ดวงใจยังได้ชม เจนดาร์เมนมาร์คท์ (Gendarmenmarkt) โรงละคร The Konzerthaus Berlin ขนาบด้วยมหาวิหารแบบเยอรมันกับแบบฝรั่งเศส มหาวิหารเบอร์ลิน (Berlin Cathedral) หรือที่รู้จักกันดีในนาม เบอร์ลินโดม เป็นโบสถ์ที่ใหญ่ที่สุดในเบอร์ลิน

และที่เห็นสะดุดตาวัยรุ่นอย่างดวงใจคือท่อใหญ่สีชมพูวางสูงบ้างต่ำบ้าง คิดว่าเป็นศิลปะสมัยใหม่ของเบอร์ลิน ตาบอกว่า

”เป็นท่อดูดน้ำออกจากเขตก่อสร้างใหม่”

หากตามท่อไปด้านหนึ่งจะเป็นเขตก่อสร้างอีกด้านหนึ่งจะเป็นคลองหรือแม่น้ำ

ตอนที่ 27 วิลเลี่ยม

ในเวลาที่มาเที่ยวนี้ดวงใจไม่มีเวลาคิดถึงเดวิดแต่ดวงใจคิดถึงพี่นกและเทียนอยากให้เขาได้เห็น และสองตายายดูแลอย่างมีมิตรภาพ ดวงใจอยากทำหารไทยให้ทาน แต่ตายายบอกว่า

”เธอมาพักผ่อนฉันจะทำให้เธอทานเอง”

“มีความสุขจริงๆ”

ตายายบอกดวงใจว่าพรุ่งนี้ลูกชายคนเล็กชื่อวิลเลี่ยม วัย 35 ปี เป็นวิศวกร ทำงานในโรงงานแห่งหนึ่งที่ Potsdam ไม่ไกลจากเบอร์ลิน จะมาทานอาหารเย็นด้วย เขายังไม่แต่งงาน แต่อกหักจากสาวเยอรมันเมืองต้นปี เขาอยากไปเที่ยวเมืองไทยเหมือนกัน

“จะได้รู้จักกันไว้ ปีหน้าวิลเลี่ยมจะไปเที่ยวไทยกับตา” ตาพูด

แวปแรกที่ดวงใจได้เห็น ดวงใจบอกในใจตัวเองเลยว่าเขาหน้าตาดี รูปร่างดี ไม่อ้วนพุงพุ้ย สูงใหญ่ดี

การทานอาหารวันนั้น อาหารเยอรมัน รสชาดจืดชืด พร้อมครีมๆ ยังได้ทานไส้กรอกเยอรมัน และขาหมูเยอรมันที่ลือชื่อมาก

“ใช่!อร่อยมาก” ดวงใจคิด และคิดไปถึงข้าวเหนียวกับแจ่วเผ็ดซี๊ดซ๊าดและส้มตำอร่อยสุดๆๆเจ้าประจำที่ภูเก็ต

เขาดื่มเบียร์เยอะมาก ดื่มแทนน้ำ และไม่มีอาการเมาเลย ยังสูบบุหรี่อีกด้วยดวงใจรู้สึกแปลกใจทั้งที่ดวงใจทำงานที่ร้านพี่นกมานาน หนุ่มเยอรมันดื่มเบียร์ยังกับดื่มน้ำ

“เฮ่อ! พ่อวิลเลี่ยมพันธุ์เกษตร”

และเขาให้พ่อแม่พาดวงใจไปเที่ยว Potsdam เมืองที่สวยและลือชื่อห่างจากเบอร์ลิน 26 กิโลเมตร ก่อนดวงใจกลับบ้าน เขาพาดวงใจชมและเลี้ยงอาหารก่อนกลับบ้าน

วิลเลี่ยมบอกว่า “พอทสดัมเป็นที่รู้จักจากการเป็นที่ประทับของกษัตริย์ปรัสเซียหลายพระองค์ ตั้งแต่ ค.ศ. 1918 ตัวเมืองประกอบไปทะเลสาบเชื่อมต่อกันเป็นจำนวนมาก และมีภูมิทัศน์ทางวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์ โดยเฉพาะสวนและพระราชวังพระราชวังซ็องซูซี (Sanssouci ไกลกังวล) ซึ่งเป็นพื้นที่มรดกโลกที่ใหญ่ที่สุดในประเทศเยอรมนี”

“อะฮ่า!!!ชักสนดวงใจแล้วละมั้ง”ดวงใจคิด

ตอนที่ 28 พอตสดัม

การเที่ยวที่ Potsdam นั้น พ่อแม่ของวิลเลี่ยมขอนั่งรอที่บ้านของวิลเลี่ยม วิลเลี่ยมพาดวงใจเข้าชมวิดีโอแนะนำสถานที่

“พอตสดัมเป็นเมืองของกษัตริย์ในอาณาจักร์เยอรมันรุ่งเรืองมาก่อนสงครามโลกครั้งที่สอง เป็นเมืองสวยงาม เหมือนวิมาน เพราะการก่อสร้างทั้งเขตหมู่บ้าน หรือทั้งเขตในพื้นที่เทศบาลนั้นมีสิ่งก่อสร้างที่ยิ่งใหญ่งดงาม เพราะเป็นเขตแปรพระราชสัณฐานของกษัตริย์หรือพระราชวังไกลกังวล มีหลายพระที่นั่ง(อาคาร)และยังมีบ้านพักของข้าราชบริพาร ห้อมล้อมอีกจำนวนมาก เป็นพระราชวังที่สวยงามยิ่งใหญ่ วิจิตร ครบวงจรความสวยงามไม่ต่างจากพระราชวังแวร์ซายน์ของฝรั่งเศส บนอาคาร มีรูปปั้น ภาพวาด สวนดอกไม้ สวนผลไม้ ผลไม้ พระราชวังใหญ่มาก สวยงามมากและไม่สามารถเดินดูให้ทั่วได้ในวันเดียว หากจะดูให้ทั่วอาจใช้เวลาสี่ห้าวัน และนักท่องเที่ยวที่มาอาจเช่าจักรยานในการปั่นชมทั้งเมืองพระราชวังไกลกังวลแห่งนี้”

วิลลเลี่ยมบอกจะพาดวงใจเดินดูส่วนกลางของพระราชวังไกลกังวลเท่านั้นส่วนอื่นจะขับรถผ่านๆให้ชม

การเข้าไปชมหากเข้าไปเดินดูไม่ต้องเสียค่าชมและหากต้องการชมในอาคาร จึงเสียค่าผ่านเข้าไปชม ในครั้งนี้วิลเลี่ยมได้พาเดินเข้าไป พอผ่านประตูเข้าไป ดวงใจเพราะลานกว้างมาก มากเท่ากับสนามฟุตบอลมีถนนผ่านกลาง และมีพระที่นั่ง 3 หลัง

”สวยเหลือเกิน อยากให้พี่นกมาด้วยจริงๆ” ดวงใจพูดกับวิลเวี่ยม

พระที่นั่งนี้ช่างยิ่งใหญ่จริงๆเท่ากับโรงแรมสัก 50-100ห้อง กว้างใหญ่สวยงาม เดินเข้าไป ดวงใจได้เห็นพระที่นั่งที่สวยงามีรูปปั้น ที่งดงาม เต็มไปหมด เหมือนอาคารในสมัยโรมัน

ด้านซ้ายมือเป็นอาคารใหญ่ มีบันไดทอดสูงขึ้นทำให้ดวงใจหลบตาคิดถึงนิยายโรมานซ์ “ซินเดอร์เดลล่า” เธอมางานเต้นรำเลือกคู่ของเจ้าชายสุดหล่อในห้องบอลลูนนั่น เมื่อถึงเที่ยงคืนเธอวิ่งลงมาจากบันใดสูงมาขึ้นรถม้า และทำรองเท้าหลุดไว้ข้างหนึ่ง

แทรมแทร้มแทรม….. ดนตรีแห่งรักแหว่วเข้ามาให้ได้ยินในดวงจิต

ดวงใจหลับตาแต่มีรอยยิ้ม

“อะฮือ อะแฮม!!!”เสียงกระแอมดังขึ้น

ลืมตามาเห็นวิลเลี่ยมยิ้มๆๆ

ดวงใจหน้าเดง

“อิอิ ไม่ใช่เจ้าชายแต่เป็นวิลเลี่ยมยอดนักดื่ม”

”เฮ่อ!!”

บนอาคารทางเดิน เชื่อมออกไปถึงเทอเรสที่เป็นลานกว้างมีรูปปั้นตั้งเรียงราย เมื่อไปยื่นที่นั้นจะเห็นสนามที่กว้าง ด้านหน้าเป็นอาคารวิจิตรงดงามอีก 2 หลัง ด้านซ้ายเป็นอาคารที่พักของกบัตริย์ซึ่งองค์การยูเนสโกได้จดทะเบียนเป็นมรดกโลก ด้านหน้าขวา เป็นอาคารที่มีรูปปั้นเด็กบนตัวอาคาร สวยงาม ด้านหลังของพระราชวังทั้งสองหลังเป็นสวน ซึ่งตกแต่งด้วยรูปปั้น ทุกที่ สวยงามเหมือนเมืองในหนังโรมานซ์

ในการไปชมพระราชวังครั้งนี้วิลเลี่ยมกับดวงใจไม่ได้คุยกันมากนักมีแต่ยิ้ม ฟังเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง แต่ก็เป็นความแปลกใหม่ที่ดวงใจได้เห็น

วิลเลี่ยมบอกดอกใจในวันที่ดวงใจเดินทางวิลเลี่ยมไม่ได้ไปส่งขอให้ดวงใจเดินทางโดยสวัสดิภาพ ปีหน้าวิลเลี่ยมจะเดินทางพร้อมพ่อแม่ไปเที่ยวเมืองไทย วิลเลี่ยมและดวงใจแลกเปลี่ยนอีเมล์กัน และดวงใจได้ซื้อของที่ระลึก 3ชิ้นเพราะของแพงมาก ชิ้นหนึ่งให้ตัวเอง ชิ้นที่สองให้พี่นกและชิ้นที่สามคือชอคโกเลต ให้เทียนหม่อง

ตอนที่ 29 สวรรค์ภูเก็ต

ดวงใจลงจากเครื่องที่ภูเก็ต เหนื่อยจากการเดินทาง เที่ยวบินถึงภูเก็ตในช่วงเกือบเที่ยง ดวงใจได้โทรบอกเทียนให้มารับของฝากที่ร้านพี่นก เทียนบอกว่ารถที่นั่งจะผ่านทางฉลองให้ลงรถมาที่ฉลองก่อนเทียนจะหาอาหารเที่ยง ให้ดวงใจทานเป็นการตอบแทนที่ดวงใจมีของฝากเทียน

“จะทานอะไร” เทียนถาม

“ข้าวเหนียวส้มตำไก่ย่างที่ราไวย์เจ้าแซ่บ” ดวงใจบอก

บ้านที่เทียนพักเป็นบ้านห้องเดียวเหมือนบ้านในรีสอร์ทภายในร้านอาหารมาดามนัตตี้

หลังมาถึงเทียนได้ซื้ออาหารเที่ยงข้าวเหนียวปิ้งไก่ แถมส้มตำเจ้าแซ่บสุดหัวใจให้ด้วย

“โอ้ย!!!อร่อยสุดชีวิต”ดวงใจพูด

ทั้งกินทั้งคุยคำพูดไหลออกมาไม่หยุด เทียนฟังอย่างสนใจ และมีคุยกันเรื่องท่อสีชมพูที่เบอร์ลินด้วย

หลังทานอาหารเสร็จดวงใจเหนื่อยจากการเดินทาง เทียนหม่องให้ดวงใจนอนพักก่อนได้ แล้วค่อยเล่าให้ฟังต่อว่า เมืองนอกเป็นยังไง เพราะเทียนจะเริ่มทำงานบ่ายสอง บ้านว่างเธอนอนได้

ให้ดวงใจอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและล้มตัวลงนอนหลับเป็นตาย

และตื่นมาอีกครั้งเป็นเวลาที่เทียนกลับมาจากทำงานเกือบเที่ยงคืนแล้ว เทียนได้เอาอาหารมาให้ดวงใจได้ทานและคุยกัน เทียนเอาน้ำมาตั้งให้ หลังกินเทียนเก็บทำความสะอาดทุกอย่าง ดูแลดวงใจอย่างดี จึงจำเป็นต้องนอนต่อคุยกัน พรุ่งนี้ค่อยกลับบ้าน

“ทำไมเทียนดูแลดวงใจดีเหลือเกิน”

“เพราะดวงใจซื้อชอคโกแลตเยอรมันมาฝากมั้ง”

เทียนบอกว่า”เทียนดูแลดวงใจดีเพราะเรามีประวัติกำพร้าเหมือนกัน และดวงใจเป็นคนดีไม่แสดงความรังเกรียจพม่าเลย”

“ฉันไม่รังเกรียจเทียนเพราะเราเป็นกำพร้าเหมือนกัน”ดวงใจบอก

”ขอบคุณที่ดูแล ทียนเป็นคนดีและดวงใจไม่ได้รังเกรียจว่าเทียนเป็นพม่า”ดวงใจเอามือไปจับมือของเทียน

ตอนที่ 30 อยู่ภูเก็ตเสร็จทุกราย

แค่นั้นแหละ !!!!!!!!!!

เทียนโน้มหัวและเอามือของดวงใจแนบหน้าผากของตนเอง

กำแพงของความอดกั้นของเทียนทะลักออกมาเป็นคำพูดที่พรั่งพรูและคำหนึ่งที่ทำให้ดวงใจอึ้ง

“เทียนรักดวงใจและรักมาก”

หม่องพร่ำว่า

“เทียนแอบมองดวงใจตั้งแต่เห็นมาใหม่ๆ และเมื่อได้พูดคุยเห็นดวงใจไม่รังเกรียจเลย จึงทำให้หลงรักดวงใจ และตอนนี้ยิ่งรักมาก แต่เทียนไม่กล้าบอก ได้แต่มองและเจียมตัวว่าตัวเองเป็นเพียงหนุ่มมอญพม่าหากินโดยการเป็นลูกจ้าง และเห็นดวงใจมีหนุ่มหลายคนมาติดพัน ทั้งยังเป็นฝรั่งอีกต่างหาก ซึ่งสถานภาพใกล้ลิบลับ”

“น่าสงสารเทียน ห่างบ้านและลูกกำพร้าเหมือนกัน”ดวงใจคิด

ดวงใจจึงยืนขึ้นและดึงเทียนเข้ามากอด

ทั้งสองกอดกันและมันก็…………………………….

ตะเลิดตะเลย ซะเอ้ยละแม่ ดวงใจ!!!!!!!!

#ดวงใจไม่มีใครบอกเลยว่าลองรักนะลองง่ายแต่เลิกยาก

รักแล้วลองนะมันติดง่ายแต่เลิกยาก

เหมือนยาเสพติพ และยิ่งเป็นวัยรุ่นมีพลังอยากลองแล้วอยากลองอีก”

พอดวงใจได้ลองของหม่อง และหม่องดูแลถวายข้าวถวายน้ำ

ก็เลยยอมอยู่เป็นแม่หญิงของหม่อง ชะลัลล้า!!!!!!!!!

ก็เลยยอม

"อย่าพึ่งกลับเลยนอนต่อไปเถอะสักวันสองวันก่อน" เทียนบอก

ถ้ากลับไปตอนนี้อาจมีปัญหากับนายแม่นกก็ได้".ดวงใจคิด

ต้องโทษพี่นงและพี่นกแล้วไม่สอนให้ครบกระบวนท่า

และเจ๊าะกันไป แจ๊ะกันมา ข้าวใหม่มันก็หอม กินกับปลามันมัน ยอมหอมหวาน เป็นธรรมดา

โธ่เอ้ย!!!ดวงใจ ไปเลาะฟ้าแสนไกล ถึงยุโรปโน้นกินเนยกินนมกินไส้กรอกเยอรมัน ก็ไม่อร่อยแซบเท่าส้มตำข้าวเหนียวไก่ย่างและนักเสริฟมือโปราจากแดนพม่าสาระวิน

ฝนตกรินแซะๆๆๆ ฟ้าครึม ทำไมเป็นใจกับคู่ใหม่ปลามันขนาดนั้น นอนกอดกันหยอกกล้อ

“โอ้ละหน่อ……แม่กุสุมา ลมพัดพาดวงใจไปในห้อง

ให้หนุ่มน้อยลูกหลานบุเรงนอง กอดประคองเคียงคู่หนูดวงใจ

หนูไม่รู้ว่าแม่นายนกนั้นรอท่า วันเวลาหนูกลับมาถึงบ้านใหญ่

ทุกทุกคนรอหนูนะดวงใจ แต่ทำไมเจ้าจึงหายไม่กลับมา”

ตอนที่ 31 โอ้หน่อ! ดวงใจ

ชีวิตและดวงจิตของดวงใจเปลี่ยนไป ดวงใจเพียงโทรไปแจ้งพี่นกว่า

“ดวงใจกลับมาถึงภูเก็ตแล้วคะพี่นก ขอไปนอนบ้านเพื่อนก่อนสักวัน เพื่อนอยู่แถวๆๆนี่แหละ”

“เอ้อๆพักผ่อน ก่อนแล้วกันที่ร้านคงลูกค้าไม่เยอะหรอกฝนตกยังงี้” พี่นกบอก

“เดินทางราบรื่นดีไหม”พี่นกถามต่อ

“คะพี่นก” ดวงใจบอกตามสายโทรศัพท์

พี่นกไม่รู้เลยว่าการเดินทางของดวงใจนะราบรื่นดี ผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองทั้งเยอรมันและไทยอย่างราบรื่นไม่มีปัญหาใดๆ แต่พอมาตรวจด่านพม่าและดวงใจถูกกักตัว ตรวจซ้ำแล้วซ้ำเล่าและซ้ำอีก ทุกซอกทุกมุม

โอ้ยละน้อ!!!

ดวงใจหายไปจากวงวัฎฎชีวิตของนายแม่มาดามนกไป 5 วันหลังจากกลับมาจากไปเที่ยวยุโรป

ในระยะเวลาที่ดวงและเทียนอยู่ด้วยกัน นอนคุยกัน ได้คุยกันสารพัด และเทียนหม่องบอกว่ารักมานานแล้วนะ ไม่ใช่เพิ่งรัก ชอบมานานแล้วตั้งแต่สมัยโน้นที่ดวงใจมาใหม่ๆ เดินผ่านร้านที่เทียนทำงาน มองดูแอบชอบอยู่ แต่เห็นเป็นสาวไทย หลังพูดคุยเห็นว่าดวงใจไม่รังเกรียจหม่องและยังห่วงใย เลยทำให้หม่องรักดวงใจ

หม่องหลงรักและ ยิ่งรักมากขึ้นทุกวัน

“อิอิ”ดวงใจยิ้มเอียงอายตามประสารักใหม่ ผัวใหม่เมียใหม่ อะไรๆๆก็ดีหมด

(บักห่าหม่องเอ้ย!!!! ซะมะเอาใส่เสน่ห์ดวงใจแท้น้อ = คนเขียนบทคิด )

ตอนที่ 32 คนหนึ่งสมรักแต่อีกคนเสียรัก

ในใจของดวงใจนั้น หลังจากที่เธอเห็นฝรั่งมากมายในเวลา 5 ปี ที่อยู่ร้านพี่นก เธอเกิดอาการไม่แน่ใจหากจะรักฝรั่ง เปิดหน่ายฝรั่ง และกลัวถูกหลอกเป็นแค่ของเล่น

จากการเห็นหนุ่มเทียนมานาน พูดคุยมานาน ห้าปี เขาไม่มีอะไรเสียหาย แค่ไม่เป็นคนไทย ไม่ได้เป็นฝรั่งแต่เป็นพม่า

คนไทยบางคนอาจดื่มสามวันเจ็ดวัน มีกิ๊กอีกต่างหาก

ส่วนฝรั่งมีคู่ควงไม่ซ้ำหน้า สุรา ยาเมา เบียร์ดื่มยังกะจะอาบ

ตามที่ดูเทียนหม่องหาเงินมาได้มีแต่เก็บและส่งบ้าน

จึง”ลอง”รักดูสักครั้งกับพม่าหม่อง

“ดวงใจหัวใจของหม่อง”

จากการพูดคุยเขามีแผนชีวิตดี จะไม่มีว้นละทิ้งดวงใจ

“กลัวแต่ดวงใจจะละทิ้งหม่อง กินหม่องแล้วทำให้หม่องรกแล้ว จะหนีไปมีผัวฝรั่ง”เสียงผัวใหม่พูดจาโศรกระทม

หลังจากข้าวสารเป็นข้าวสุข หังจากดวงใจได้ทดลองใช้ยาใจหม่อง และเห็นความดีของเทียนที่ดูแลดีในระยะเวลาที่อยู่ด้วยกัน ทั้งยังพฤติกรรมของหม่องเป็นคนดี ดวงใจจึงดัตสินใจกลับบ้านและบอกพี่นกคะดวงใจมีแฟนแล้ว

“เพิ่งกลับจากเมืองนอกมามีแฟนแล้วเหรอ ใครละ”

“คนที่หนูไปนอนด้วยคะพี่นก”

“ใคร พี่นกร้องขึ้นอย่างตกใจ”

“เทียนคะพี่นก” ดวงใจตอบ

“หา!ใครนะ” นกถามซ้ำเพราะเธอไม่รู้จัก

“เทียนคะพี่นกเป็นมอญพม่า ที่ทำงานอยู่ร้านข้างบ้านเราเมื่อก่อน”ดวงใจตอบ

นกช็อค!!!อึ้ง ”บักพม่าตัวน้อยๆที่เจ้าพูดด้วยบ่อยๆนะเหรอ”นกถามอีก

“คะพี่นก”ดวงใจตอบ

ตอนที่ 33 พี่เจ็บหลาย

นก เธอรู้สึกเจ็บแปล๊บๆๆๆๆในอก แน่นจุก และต่อมาความเจ็บแปล๊บๆๆก็กลายเป็นโกรธ

“เอ๋า!ทำไมละดวงใจเมืองนอกเมืองนาก็ไปมาแล้วเห็นมาแล้ว โอกาสเลือกก็มีเยอะแยะทำไมถึงเอาพม่ามาเป็นผัว”

พี่นกอกหัก เจ็บปวดมากกว่าตอนที่ดวงใจเจ็บปวดเพราะเดวิดมีแฟนไทยอีกหลายร้อยหลายพันเท่า

รักมากห่วง หวงมากและหวังมาก

“ทำไม ทำไม จึงทำแบบนี้ พี่หวังกับเจ้าหลายนะ” พี่นกเข่าอ่อน เซแซะๆๆไปนั่งลงกับเก้าอี้ในร้าน คออ่อน ล้า และเหนื่อย หมดกำลัง

เจ็บเพราะรักและห่วงใย

เจ็บร้ายเจ็บลึกเจ็บในใน

เพราะหัวใจห่วงเจ้าเท่าชีวิน

เจ็บปวดเพราะรักดวงใจอย่างน้องสาวอย่างลูกสาว

เจ็บปวดเพราะหวังอยากให้ดวงใจที่เปรียบเสมือนมือขวาของเธอ หวังให้มีอนาคตตามรอยของเธอ

“เลิกเลยดวงใจเลิกคิดจะเอาพม่าไม่มีอนาคตมาเป็นผัว”

“หนูต้องรับผิดชอบที่หนูได้ทำลงไป”

“เธอทำอะไรลงไป ก็แค่ไปนอนกับพม่ามาไม่กี่วัน“

“ไม่คะพี่นก หนูสงสารเขา อยากเป็นคู่ผัวเดียวเมียเดียวคะ”

“ดวงใจเลิกๆๆพี่จะช่วยหาคนใหม่ให้ คิดไปถึงญาติพี่น้องคิดถึงพ่อหน่อยอยู่กับพม่าไม่มีอนาคต พี่จะช่วยหาคนดีๆให้”

“พี่นกคะหม่องทียนเขาก็เป็นคนดีหาเงินได้ไม่ไปดื่ม ไม่สูบบุหรี่ เงินเดือนได้แค่ไหนก็เก็บหมด เขาเป็นคนดีคะพี่นก”

“คิดให้ดีๆดวงใจ ตั้งต้นใหม่ อย่าเอาพม่าไม่มีอนาคต”

ยิ่งได้ยินพี่นกบอกว่าเทียนเป็นพม่าเน้นแล้วเน้นอีกว่าเป็นพม่าดวงใจยิ่งสงสารเทียนมากขึ้น

“ดวงใจไม่เลือกคะ พี่นก ดวงใจขอโทษ ดวงใจจะอยู่กับเทียน”

“ดวงใจจะตั้งต้นชีวิตกับเทียนคะพี่นกอย่ากีดกันราเลย”

ตอนที่ 34 จำใจยอม

นิ่งอึ้งไปนาน ไม่มีคำพูดจากสองฝ่าย

#พี่นกได้ถามดวงใจไหมว่าทำไมดวงใจจึงเลือกพม่ามาเป็นผัว ดวงใจอยากรับผิดชอบกับสิ่งที่ตัวผิดพลาดทดลองพม่าไป และเทียนเป็นชายที่น่าสงสารคนหนึ่ง ข้อสำคัญดวงใจคิดว่าเทียนจะไม่ทอดทิ้ง ดวงใจไม่เลือกฝรั่งเพราะฝรั่งใจโลเลได้เราเป็นเมียแล้วทิ้ง ฝรั่งผ่านผู้หญิงมาเป็นร้อย ค่อยมาถึงมือเรามันมั่วซั่วเกินไปคะพี่นก”ดวงใจได้แต่บอกในใจ

“ดวงใจจะลาออกไปอยู่กับเทียนคะ เพราะเทียนได้คุยกับเจ้านายแล้ว จะรับดวงใจทำงานด้วย”

“ฮ่วย อะไรอีกละ”

“ดวงใจจะไปทำงานที่เดียวกันกับเทียนเราจะได้สะดวกเพราะทำงานดึกเหมือนกัน นายเขาให้ที่พักในนั้นเลยทุกอย่างสะดวกคะพี่นก”

“ดวงใจขอบคุณพี่นกมากที่ดูแลดวงใจมาตลอด แต่ดวงใจไม่รักดี ทำตามทางที่พี่นกอยากให้ดวงใจทำไม่ได้”

โอ้ย!!!!เจ็บๆๆๆ เจ็บๆปนโศรก ผิดหวัง

“ทำไมดวงใจไม่เข้าใจความปรารถนาดีของฉัน”เธอโทรคุยกับพี่นง

“ดวงใจดวงจาก เด้อนางเด้อ ดูๆไป หากมีปัญหาค่อยยื่นมือไปช่วย ปล่อยไปๆน้ำกำลังเชี่ยว”

หลังจากดวงใจไปอยู่กับเทียนการติดต่อของดวงใจกลับมาเยี่ยมนกเดือนละหนึ่งครั้ง นกค่อยสอดส่องติดตามจากเพื่อนๆของดวงใจด้วยความห่วงใย

แต่ทุกครั้งที่พูดไปถึงความรักความหวังและผิดหวังของเธอนกจะเกิดอาการโมโหทุกครั้ง

ส่วนดวงใจเมื่อเห็นนกโมโหและพูดพร่ำเรื่องสามีพม่า เธอมาเยี่ยมแต่เธอปวดใจทุกครั้ง ส่วนนกเห็นนดวงใจก็เจ็บแปล๊บๆทุกครั้ง ทั้งรัก ทั้งเจ็บ

ตอนที่ 35 รักเอ๋ย

ดวงใจมีความสุขในการดูแลของหม่องเทียน เงินทุกบาทหม่องเทียนให้ดวงใจดูแล

การบริหารจัดการในครอบครัวดวงใจสั่งให้หม่องทำ หม่องทำให้ไม่มีขัด

การเงินยังส่งกลับไปทั้งสองบ้านโดยไม่มีการติดขัด เอื้ออาทรแก่กัน เงินพอกินพอใช้และเหลือเก็บ

หลังจากนั้นพ่อของดวงใจได้ข่าวลูกสาวมีสามีพม่า เขาได้ไปดูไปเยี่ยม แต่พ่อพูดอะไรไม่ได้แล้วเพราะเกลือเป็นน้ำ ปลาแดกเป็นหนอน ลูกสาวที่ตัวเองออนซอนว่ามีอนาคต ได้เป็นเมียของหม่องมอญพม่าแล้ว

จำเป็นต้องยอมรับ

เวลาผ่านได้สองปี ดวงใจมีลูกกับหม่องหนึ่งคนและส่งไปให้พี่สาวเลี้ยง

พี่นกบอกพี่นงว่า

“หลานนะหน้าตาได้พม่าหมด มีแค่เป็นผู้หญิงเหมือนแม่มัน”

“อิอิ นกเอ้ย!!มันผ่านไปแล้ว หลานของเรา”

หลังจากที่อยู่ด้วยกันสี่ปี สามีของคุณนัตตี้เสียชีวิตคุณนัตตี้ได้สามีใหม่เธอจึงเช้งกิจการ

เมื่อคุณนายแม่นกได้ยินว่าเจ้านายของเทียนเลิกกิจการ จึงให้ทั้งสองย้ายกลับมาช่วยงานที่ร้านของเธอ

ทั้งสองยังครองรักกันดี เอื้ออาทรแก่กันและกัน ไม่เคยทะเลาะกันเพราะครอบครัว ต่างก็รักครอบครัวของกันและกัน มีอะไรก็ปรึกษาหารือ ดูแลญาติทั้งสองฝ่าย และได้ไปสร้างบ้านที่บ้านเกิดของดวงใจ จึงส่งเงินให้ครอบครัวน้อยลง

ตอนที่ 36 มะละแหม่งบ้านเทียน

หนึ่งปีที่ผ่านมาบ้านใกล้เสร็จแล้ว ทั้งสองเริ่มส่งเงินไปให้พ่อทุกเดือน และพ่อของเทียนได้ป่วยเป็นมะเร็ง และต้องจ่ายค่ายา ค่ารักษาทุกเดือน

ดวงใจจึงมีโอกาสครั้งแรกไปเมืองมะละแหม่ง ที่อยู่บนเกาะกลางแม่น้ำสาละวิน

การเดินทางไปมะละแหม่งนั้นออกจากแม่สายขึ้นรถบัสไป 3 ชั่วโมงและลงเรือไปขึ้นท่าจากนั้นไปด้วยรถต่อ ต่อ เส้นทางนี้นานๆๆจะมีรถวิ่งมาสักคันยิ่งตอนกลางคืนยิ่งเปลี่ยวจนดวงใจกลัวว่าเทียนจะพาดวงใจไปไหน ทั้งที่ดวงใจก็เป็นเด็กบ้านนอกมาก่อน

เมื่อไปถึงบ้านเหมือนกับบ้านนอกสุดๆในไทย บ้านเก่า สมัยโน้น บ้านยังไม่มีไฟฟ้า ยังใช้ตะเกียงและโคมไฟชาร์แบตเตอรี่ คนที่อยู่ในบ้านมีแต่เด็กและคนชรา ส่วนคนหนุ่มสาวนั้นไปทำงานทั้งในพม่า ในไทย มาเลเซีย สิงคโปร์และต่างประเทศอื่น และที่อัศจรรย์คือ คนมะละแหม่งพูดภาษาไทยได้ อังกฤษได้ และเป็นคนมีน้ำใจใสซื่อ จึงเป็นเสน่ห์ของคนที่บ้านพ่อปู่ของดวงใจและญาติพี่น้องของเทียนให้การต้อนรับดวงใจสะใภ้ไทยเป็นอย่างดี

พี่นกยอมรับลูกเขยหม่องมากขึ้นแต่ไม่ทั้งหมดพม่าเทียนยังเป็นหนอนเจาะดวงใจของเธอ ส่วนดวงใจก็มีแผลที่แม่นายนกบอกเสมอผัวเธอคือพม่า ไม่มีอนาคต

ส่วนเทียนนั้นก็ปวดใจเสมอเมื่อได้ยินนายแม่บอกว่าเขาคือพม่า และเทียนพยายามทำงานให้พี่นกอย่างเต็มที่ ทั้งยังให้ดวงใจเก็บเงินที่หามาได้ และแสดงความสามารถหลายอย่างที่เขามีให้นายแม่นกได้เห็น

“เอาลูกมาเรียนที่โรงเรียนนานาชาติภูเก็ต พี่นกจะจ่ายค่าเทอมให้”นกบอกดวงใจ

นี่คือรักและห่วงใยของนกและดวงใจ

ความตึงเครียดแค่ผ่อนคลายแต่รอยแผลเป็นไม่ได้หายไปจากใจ

ตอนที่ 37 บทปิด

สัมภาษณ์ดวงใจความคิดเห็นเกี่ยวกับ”เทียนหม่อง”

“ เทียนเขาไม่ถึงกับอัปลักษณ์ หน้าตาพอดูได้อยู่ ก็แค่ตัวเล็ก เซ็กซี่ในแบบของเขา ขยันหมั่นเพียรดี เอาใจเก่ง พูดรู้เรื่อง ภาษาไทยเขาอ่านออกเขียนได้ พูดฝรั่งได้ หัวเขาเร็ว พูดพล่ามบ้างแต่ไม่เจ้าชู้”

ความคิดเห็นในการเลือกคู่ของดวงใจ

“ดวงใจคิดว่าตัวเองไม่เสียในตรงที่ว่ามีแฟนพม่าสักครั้งนะ คิดว่าเขาดีกว่าหนุ่มไทยอีกหลายๆคน ที่ไปดื่มเหล้าวันนึงเมาอยู่3วันไม่ทำงานทำการ และดวงใจได้ให้กำลังใจตัวเองมาตลอด เราต้องไปกันลอดอย่างแน่นอนเพื่อลบคำดูถูกของคนที่ไม่ชอบแฟนพม่าของดวงใจ”

“จะทำให้เขาเห็นว่ามีแฟนพม่าแต่สามารถเลี้ยงครอบเราได้และคนในครอบครัวเราไม่เคยรังเกียจเทียนเลย”

“ แต่เชื่อไหมว่าคำว่า "คนพม่า"จะเป็นเหมือนแผลในใจของพม่าทุกคนพอมีคนพูดสะกิดนิดหน่อย รู้สึกแย่แล้ว คิดว่าความรู้สึกนั้นน่าจะเหมือนกับคนไทยที่ไปอยู่ต่างแดนละจริงไหมรู้ๆอยู่ว่าไทยดูถูกพม่าแค่ไหนคนบ้างคนแค่เห็นเขาและรู้ว่าเขาคือพม่าแค่สะบัดหน้าหนีไม่มองดูเขาเลย ทั้งที่ยังไม่ได้สัมผัสเลยว่าเขาหรือไม่ดี แต่ตัดสินแล้วว่าเป็นพม่าไม่ดีหรอก”

พูดถึงเรื่องของคนสมัยก่อนไทยกลับพม่าทะเลาะกันแย่งชิงเมืองกันตกถึงรุ่นลูกรุ่นหลานได้เล่าต่อๆกันมาทำให้ลูกหลานของไทยเราฟัง ทำให้ไม่ชอบกันไปด้วย แต่สำหรับในแง่คิดของตัวหนูเอง หนูคิดว่าสมัยปู่ย่าตายายทะเลาะกันช่างเขาไม่เกี่ยวกับเราเรื่องมันผ่านมาแล้วจริงไหม เราไปแก้ไขไม่ได้ เราต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุด”

ชีวิตครอบครัวครองคู่นั้นดวงใจบอกว่า

“เราต้องอยู่อย่างพอเพียง อยากได้มากทุกข์มาก อยากได้น้อยทุกข์น้อย”

แต่ชีวิตในปัจจุบันยังเดินต่อไป จึงขอพรจากแฟนคลับให้ดวงใจ เทียนและดวงใจน้อย รวมทั้งพี่นกด้วย

ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือในการให้ข้อมูลอย่างดี @นิรนาม

จบบริบูรณ์