บันทึกรัก โดย วิภาพิลาศ@Naan

ตอนที่1 # วิภาสาวอีสาน

ภาเกิดและเติบโตในภาคอีสาน ครอบครัวภาเป็นครอบครัวใหญ่ ถ้ามองภายนอกคนแถวบ้านจะบอกว่าครอบครัวของภามีฐาน แต่คนที่สนิทกันจะรู้ว่าบ้านภาเป็นหนี้เยอะ

ญาติฝั่งพ่อจะมีแต่คนมีอันจะกินเป็นข้าราชการใหญ่โตกันทั้งนั้น

ส่วนฝังแม่ของภาเป็นชาวนาแต่มีที่ไร่ที่น่าเยอะพ่อแม่เลี้ยงภาและพี่น้องทุกคนแบบสบาย อยากกิน อยากทำอะไร อยากไปไหนได้ ถ้าไม่มีเงินพ่อแม่ของภาจะไปยืมญาติมาให้เสมอ

ตอนเด็กๆ แม่ของภาส่งภาไปอยู่กัยป้าและลุงเพราะแม่คิดว่า ป้าและลุงจะสามารถส่งภาเรียนสูงๆ

ภาอยู่กับป้าเกือบปี แต่แม่ไม่รู้ว่าเมื่อภาไปอยู่กับป้านั้น

“ลุงได้พยายามทำการล่วงเกิน“ แต่ยังไม่ถึงข่มขืนภา ก่อนที่จะมีเหตุร้ายมากขึ้น ภาตัดสินใจเขียนจดหมายหาพ่อแม่

”แม่คะมารับภากลับบ้านด้วย”

“ภากลัว ภาไม่อยากอยู่ที่นี่ “

พ่อแม่ได้เห็นจดหมาย ว่าภาอยู่ไม่ได้ จึงรีบมารับภา

ภาไม่ได้เล่าว่าเหตุการณ์อะไรเกิด #แต่มันอยู่ในความทรงจำของภาจนถึงปัจจุบัน

ตอนที่2 #วัยรุ่นสาว

ภากลับมาใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านจนโตเป็นสาว ช่วงนี้มีคนนิยมไปทำงานหาเงินต่างประเทศ ซึ่งพ่อของภาไปทำงานต่างประเทศ เมื่อพ่อกลับได้สร้างบ้านใหม่โดยครอบครัว พ่อแม่ลูกช่วยกันสร้างเพื่อประหยัด

และการสร้างบ้านครั้งนี้ทำให้พ่อเกิดอุบัติเหตุ

“สังกะสีจิ้มตาพ่อของภา”

หลังรักษาหาย ตาของพ่อมองได้ไม่ดีเท่าเดิม พ่อจึงไม่สามารถกลับไปทำงานเมืองนอกได้เหมือนเดิม

ภาไปเรียนมอปลายในตัวอำเภอ เพราะแม่อยากให้ลูกสักคนรับราชการ ชิวิตภามีรักด้วยที่เกือบทำให้ภาเรียนไม่จบ สุข ทุกข์ เศร้า แบบ วัยรุ่น และ มันเป็นความสุขครั้งสุดท้ายของภาแบบวัยรุ่น

ภาปรึกษาแม่ว่าอยากสอบเข้ามหา’ลัยได้ พ่อแม่ไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมเนื่องจากหนี้สิน

แม่บอกว่า” ถ้าอยากเรียนภาต้องทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ค่าเทอมแรกจะให้พ่อไปยืมน้าสาวให้”

แต่พ่อของภาบอกว่า

”พ่อไม่อยากไปยืมเงิน เพราะไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณใคร”

“ถ้าอยากเรียนจริงๆพ่อจะขายที่ดิน ส่งให้ภาเรียนเอง”

ภารู้ตัวเองดี ว่าภาไม่ได้เรียนเก่ง ขี้เกียจคณะที่ภาชอบ พ่อกับแม่มองว่าไม่มีอนาคต ถ้าพ่อจะขายที่ดินส่งภาเรียน ภาไม่รู้จะจบหรือเปล่า ดีไม่ดีเหมือน

”ขายวัวส่งควายเรียน “

ตอนที่3 #แฟนมอปลายของภา

ช่วงมอปลาย ภามีแฟนเป็นทหาร ชื่อชัย เป็นเพียงทหารเกณฑ์ไม่ใช่นายร้อยนะ

“รักมาก”

ยอมทุกอย่าง ให้ทุกสิ่งที่พอจะให้ได้

ยอมขาดเรียนไปหาชัยที่ค่ายทหาร

“ก็ภารักวิลนะ”

ยอมโกหกแม่เพื่อให้ได้ไปนอนกับชัย

ยอมหลอกเอาเงินกับแม่เพื่อไปเที่ยวบ้านชัย คิดว่าชัยรัก วาดวิมานฝันหวาน ว่าจะได้ครองคู่ แท้นิจนิรันดร์

ภารักชัยแค่ไหน “ให้เงินชัยใช้ทั้งที่ที่บ้านมีหนี้สิน” เพียงเพื่ออยากให้ชัยรักและอยู่ด้วย

หลังชัยปลดทหาร ชัยได้เงินเก็บมากพอควรจากการไปเป็นทหาร

ภาคิดว่าคงจะให้ภาใช้ แต่ชัยให้เพียง “1000บาท” และภาได้รู้ว่าชัยคบผู้หญิงอื่นอีก แต่เรายังไม่เลิกกันจริงๆ ซึ่งเป็น ช่วงภาใกล้จะเรียนจบ จึงกลับมาพยายามสอบให้ผ่าน และโทรศัพท์หาย จึงทำให้ขาดการติดต่ออย่างสิ้นเชิง

“สิ้นสุดกันที”

ตอนที่4 แม่ให้หางานทำ

หลังจบมอปลายคิดว่ายังอยู่ที่บ้าน หลังทานข้าว ภาไปล้างจานคิดว่า

”จะทำอะไรกับชีวิตดี”

“ จะเรียนหรือจะไปทำงานกรุงเทพดี”

แม่ของภามานั่งลงใกล้ ๆ

“ครอบครัวเรานะมีหนี้สินนะภา” พูดเรื่องหนี้สินที่เรามี แม่บอกว่าภาโต(มีประสบการณ์)กว่าพี่น้อง และภาน่าจะเข้าใจได้ดีกว่าคนอื่น

“ไปทำงานบาร์หาผัวฝรั่ง”

แม่ของภาบอกภาว่าถ้าภาไปทำงานบาร์ หาผัวฝรั่ง จะได้มีอนาคตดีเหมือนน้าสาว หรือไปทำงานกรุงเทพก็ได้

ส่วนหนี้สินแม่จะขายที่ดิน ที่นา ขายบ้าน จ่ายวิลไป

มันเหมือนเป็นการบังคับกันทางอ้อม ภานั่งน้ำตาไหล ในใจมีคำถามล้นไหลออกมา

“ทำไมต้องเป็นภาที่ไปทำงาน ทำไมไม่เป็นคนอื่น”

“ทำไมต้องเป็นภาที่แม่มาบอกเรื่องนี้ให้ฟัง แล้วพี่สาวภาหละ “

“พี่สาวไม่ค่อยทันคน”

“ แล้วภาหละ” ตอนนั้นภารู้สึกว่า”แม่ไม่เคยรักภาเลย” ใจภาและหัวภาคิดเสมอว่า พ่อรักพี่สาวมาก แม่รักน้องสาวมาก ส่วนภาพจะมีแค่ตาเท่านั้นเมื่อตาตายไป ภาจึงเหมือนไม่มีใคร

#ทำงานบาร์ตอบแทนคุณ ขายนาแปลงน้องแลกนาแปลงใหญ่

นั่นคือคำแนะนำของแม่ ภาจึง #ตอบแทนบุญคุณแม่ด้วยการไปทำงานบาร์

หลังจบมอปลายหนึ่งเดือน ชีวิตภาสาวบาร์ สลัดชุดนักเรียนออกไปใส่ชุดสาวบาร์ ใช้ชีวิตแบบคนกลางคืนตอนภาอายุสิบเก้า และหลังจากนั้นภาไม่ได้ใช้ชีวิตแบบวัยรุ่นอีกเลย

ตอนที่5 อาชีพสุจริต

ภาไปทำงานบาร์ที่ภูเก็ต ไม่ใช่แค่งานนังเสริฟในบาร์เท่านั้น แต่เป็นบาร์ทีต้องออกไปกับแขกและ ภาต้องไปนอนกับแขก เพื่อแลกกับเงิน ในบาร์นั้นภาได้เรียนรู้ชีวิต ภาได้พบเพื่อนร่วมชะตากรรมจากหลายพ่อพันแม่

ช่วงที่ภาทำงานใหม่ๆ นั้นภายังปรับตัวปรับใจให้ยอมรับไม่ได้ ใช่อย่ว่าภาเคยนอนกับผู้ชาย มันเป็นการนอนเพราะรักเพราะหวังไม่ใช่นอนกับชายเพราะความใครยังงี้

ภากินเหล้าทุกวัน เพื่อลืมความทุกข์ในใจ ชีวิตนักเรียน ความฝันจะได้เป็นสาวในมหาลัย กลายมาเป็น “สาวบาร์ สาวพี สาวขายตัว หรือโสเภณี” และแม่ให้ภามาทำงานแบบนี้

ถึงขั้นภาคิดอยากโดดตึกตาย

ไม่อยากอยู่บนโลกนี้

แต่คิดมาคิดไปกลัวตายไม่ตายจริงกลับพิการยิ่งไปกันใหญ่ ภาเลยจำเป็นต้องเป็นสาวบาร์ต่อไป

3เดือนกว่า ชัยโทรมาหาภา ชัยบอกให้ภาไปหาชัยอยู่กรุงเทพ ไปทำงานเก็บเงินด้วยกันแล้วจะแต่งงานกัน

ใจภาเริ่มลังเล เพราะภายังรักชัย เรายังไม่ได้เลิกกัน แต่ภามีเหตุผลหลายๆอย่างเช่นเมื่อครั้งเราคบกัน ภาให้เงินชัยใช้ แต่ชัยให้ภามาแค่พันเดียว จึงทำให้ภาไม่กล้าไปหาชัย

ภาบอกชัยว่า

”ภามาทำงานเป็แคชเชียร์ที่ป่าตอง”

ภาเล่าว่าครอบครัวภามีปัญหาเรื่องเงิน ภาต้องหาเงินทำงาน และหาชัยอยากให้ภาไปอยู่ด้วยให้

“ส่งเงินค่ารถมาให้ 3000 บาท”

ชัยบอกภาว่า

”ชัยไม่มีเงิน”

ภาให้เวลาชัยอาทิตย์หนึ่งเพื่อหาเงินส่งมาเป็นค่ารถ พอครบอาทิตย์ ชัยบอกภาว่า

”ชัยหาเงินให้ไม่ได้”

แล้วเราจะทำยังไงละ????

ภาหาทางออกทั้งที่ยังรักชัยมาก ว่า

”เราเลิกกันเถอะ”

ตอนนี้ภามีแฟนเป็นฝรั่ง ชัยอึ้งแล้วด่าภา หลังจากนั้นภาไม่สามารถติดต่อกับชัยได้ หากเป็นแค่แฟนคงอยู่กันได้ แต่หากคิดว่าชัยจะแต่งเป็นเมียคงไม่รอดแน่ๆๆ

ตอนที่6 #ขายนาแปลงน้อยแลกนาแปลงใหญ่

หลังจากเลิกลากับชัย หนุ่มไทย ภาจำเป็นต้องเลือกเส้นทางชีวิตตัวเองเพื่อครอบครัว เพราะครอบครัวมีหนี้สิน จะให้พ่อแม่กัดก้อนเกลือกินเพราะผู้ชายที่ไม่จริงใจ รักไม่ทุ่มมเทคนนั้นไม่ได้ ภาจึงยังคงทำงานหาเงินส่งทางบ้านเรื่อยๆ เพื่อล้างหนี้สินให้ครอบครัว

กลาง ปี2008 พลอยเพื่อนสาวที่ทำงานร้านเดียวกันชวนภาไปรับแฟนของวิล ที่สนามบินภูเก็ต

พลอยเล่าว่า

”แฟนชื่อวิลเลี่ยม หรือวิล อายุเกือบห้าสิบแล้ว เป็นชาวเยอรมัน แฟนจะมาหาพลอยปีละ 2 ครั้ง “

เมื่อไปสนามบินภูเก็ต ภาเห็นชายวัยกลางคน น่าตาดีดูอบอุ่น ลากกระเป๋าเดินไปเดินมาและพลอยวิ่งไปกอดวิล ภาจึงรู้ว่า วิลคือลูกค้าของพลอยนี้เอง

ตกดึกวิลไปดื่มที่ร้าน เลี้ยงดื่มสาวๆทุกคน ภาดูวิลเป็นกันเองกับทุกคนมากๆ ชอบฟังเพลงไทย กินอาหารไทยซะด้วย

เกือบจะสิ้นปีที่ป่าตองจะเป็นหน้าไฮซีซัน ทุกคนจะเก็บเงินได้เป็นกอบเป็นกำ พลอยเดินมาบอกภาว่า

“ ภาเดือนหน้าลูกค้าภาคนเยอรมันจะมา ช่วยดูแลวิลแทนหน่อย” พลอยบอกว่า ภาเหมาะกับวิล ส่วนพลอยพบคนรับเลี้ยงแล้ว ภาเลยถามพลอยว่า

“วิลวิลจะไม่เสียใจหรอ”

พลอยตอบภาว่า “

พลอยให้วิลเลี้ยงแต่วิล กลัวพลอยไปอยู่ด้วยแล้วเหงา

” อาชีพของวิลขับรถบรรทุกและอยู่ไม่เป็นที่ เพราะวิลทำงานหนักมาก ไม่มีเวลาอยู่บ้าน แล้วพลอยชอบดื่มพลอยอาจติดเหล้าได้”

“ เออ ยกผัวให้กันง่ายดี ชายเป็นสมบัติผลัดกันชม”จริงๆๆวงการนี้

ตอนที่7 ศึกชิงลูกค้า

เดือนธันวามาถึง วิลจากเยอรมัน ตั้งใจจะมาหาพลอย วิลรอพลอยที่สนามบินหลายชั่วโมง แต่พลอยไม่ไปรับ วิลจึงนั่งรถมาป่าตองและไปจองโรงแรมเอง

วิลมาที่ร้านถามหาพลอยกับเจ้เจ้าของร้าน เจ้บอกว่าพลอยพบคนรับเลี้ยงแล้ว วิลท่าทางซึมมากๆๆภาเห็นวิลน่าสงสารมากเพราะสาวที่ชอบมีคนเลี้ยงแล้ว แต่วิลยังมาที่ร้านเหมือนเดิม

คืนต่อมาวิลมาที่ร้านอีกรอบ ภาเข้าไปคุยกับวิลและแนะนำ จิตให้วิล และคืนนั้นวิลไปกับจิต จิตอยู่กับวิลได้สองวัน จิตบอกว่าวิลวิลดีแต่จิตไม่ชอบกับวิล และจิตสนใจหนุ่มอีกคนไว้แล้ว

วันต่อมาวิลกะจะมารับจิตที่บาร์ไปว่ายน้ำ จิตเดินไปบอกว่าวิลต้องการคืนค่าบาร์ วิลดูน่าเสียมากๆ จิตเดินมาเรียกภาให้ไปอาบแดดเป็นเพื่อนวิล ซึ่งเพิ่งตื่นนอน งัวเงียยังไม่ตื่นดีและไปเป็นเพื่อน วิล พอภาเดินมาข้างล่างบาร์ พบสาวบาร์รุ่นใหญ่ พี่ฟ้าที่แต่งตัวรอจะไปอาบแดดด้วย พอเห็นกิริยาท่าทางของพี่ฟ้าที่ทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ

ภาเลยแกล้งพี่ฟ้าโดยการจูงมือวิลแล้วบอกจะพาไปอาบแดดกัน 3 คน มีภา พี่ฟ้า วิล ส่วนพี่ฟ้าเอาใจวิลสุดฤทธิ์ต่างจากภาที่ไม่ค่อยสนใจเพราะง่วงและเหนื่อยจากการนอนดึกอีกต่างหาก ภาว่ายน้ำ วิลก็ว่ายน้ำตามมาคุย ทั้งที่ภาษาอังกฤษก็งูๆปลาๆๆเหมือนกัน พี่ฟ้าเห็นก็เดินลุยน้ำมากอดวิล ส่วนภาเห็นท่ายังงั้นก็จับวิลจู๊บๆๆๆซะเลย

“ สงครามแย่งลูกค้ากำลังเกิดขึ้น” แต่จิงๆภาแค่อยากแกล้งพี่ฟ้า

ตกเย็นภาจะกลับไปอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานที่บาร์เผื่อมีลูกค้าจับเร็วจะได้ไปนอนโรงแรมก่อนใครๆๆ

วิลรีบวิ่งมาจับมือภาถามภาว่าจะไปไหน ภาบอกภารีบกลับบาร์ วิลทำน่าประมานว่ากูจะเลือกใครดี พี่ฟ้ากับภา ในที่สุดหนุ่มเมืองเบียร์บอกภาว่า

“คุณภาดูแลผมด้วยตลอดฮอลิเดย์นี้ “

ภาดีใจ ไม่คิดว่าจะติดแขกยาวกับวิล งานนี้ได้ทั้งเงิน ทั้งทอง ได้อยู่โรงแรม กินข้าวฟรีอีกหลายมื้อ ได้กินอาหารที่ภาอยากกินอีก ภารีบตอบตกลงเลย งานนี้ฟ้าเสียใจมาก

”งานคือเงิน” และวิลไม่ใช่ผัว หรือลูกค้าของพี่ฟ้า

“ภาไม่ผิด วิลมีสิทธิ์จะเลือก”

ตอนที่8 #พยาบาลใจ

ภาอยู่กับวิลได้สามวัน พอวันที่ 4 วิลและภาพไปอาบแดดและภารู้สึก หนาวๆๆร้อนๆๆ หลังจากนอนตากแดดจัดๆทั้งวัน กลับถึงโรงแรมมหกโมงเย็นลล้มตัวลงหลังถึงสองทุ่มและ ไปแดนซ์ที่บาร์ต่อ

การเป็นสาวบาร์ไม่ได้ง่ายเจ็บป่วยก็ต้อทำ ภาพากันเดินไปบาร์และนั่งดื่มเล็กน้อย ภารู้สึกไม่ไหวจริงๆ รู้สึกหนาวๆ สั่นๆๆ ปวดท้อง และปวดเหมื่อยทั่วร่างกาย หนาวสะท้าน หนาวลึกๆ

จึงชวนกันกลับโรงแรม ภานอนไม่หลับจากอาการปวดเหมื่อนหนาวสั่นสะท้านนะ เป็นหลับๆตื่นๆๆเป็นผวา และกลัวลูกค้าจะตื่นภาจึงไปนอนที่บนพื้นข้างเตียง แต่อาการปวดรุนแรงมาขึ้น หนาวสั่นแรงมากขึ้นจึงปลุกวิล พอวิลเห็นภาที่พื้นวิลถามภาว่าเป็นอะไร ภาบอกวิลให้พาภาไปส่งโรงพยาบาล

ที่โรงพยาบาลหมอให้ภาปัสสาวะ เจาะเลือดภา พอภาถึงโรงพยาบาลภาบอกวิลกลับโรงแรม แต่วิลเดินไปที่บาร์ ไปบอกเพื่อนๆภาว่า ภาเข้าโรงพยาบาล ตื่นเช้ามาคนแรกที่ภาเห็นคือวิลกับจิตเพื่อนสาวที่ภารักมาก ส่วนวิล มานั่งกุมมือภาด้วยสีหน้าเป็นห่วง

ภาบอกวิลว่า “วิลคุณมาฮอลิเดย์ ภาไม่สามารถดูแลคุณได้ คุณสามารถเปลี่ยนผู้หญิงใหม่ได้ “

หนุ่มของภาสายหัว บอกภาว่า

”ไม่ จะรอภาออกจากโรงพยาบาล”

ภาซึ่งใจมากจนน้ำตาไหล แต่ภาไม่กล้าคิดไปไกล สามวันที่ภาอยู่โรงพยาบาล วิลเอาขนมในตู้เย็นที่ภาซื้อไว้มาให้ภากิน วันออกจากโรงพยาบาลวิลไปกดเงิน 20.000 บาท เพื่อจ่ายค่ายาให้ภา ภาป่วยเป็นสองอย่าง คือ ติดเชื้อในกระแสเลือด และท่อปัสสาวะอักเสบ

ออกจากโรงพยาบาลวันแรกวิลพาภาไปเที่ยวสวนสัตว์ทั้งที่สภาพแบบโทรมๆและครั้งนี้ไม่ได้เสียค่ายาภาจึงขอเงินวิลส่งกลับบ้าน วิลให้เงินภา 5000 บาท ภาดีใจมากๆ พอครบวันที่วิลจะกลับวิลให้เงินภาอีกหมื่นหนึ่งและแหวนทองครึ่งสลึง ครั้งนี้เป็นการติดแขกยาวครั้งแรกของภาและเป็นครั้งแรกที่ภาได้แหวนทองจากฝรั่งและภาแลกอีเมลกันภาอยากรู้จักกับวิลมากขึ้นเพราะวิลใจดีมาก

“สาวบาร์ก็มีหัวใจนะ” ภาคิดแต่บอกตัวเองว่าวิลคือลูกค้า ซึ่งภาอายุ19และวิล 53

ตอนที่9 #อุบัติเหตุ

ต้นปี2009ภาได้ติดแขกยาวอีกรอบ วิลเป็นผู้ชายหนุ่มออสเตรเลียดูดี 40 กว่าๆ ภาไปอยู่กับวิลสองอาทิตย์

วิลกับภาเกิดอุบัติเหตุรถมอเตอร์ไซแหกโค้งตรงจุดชมวิว

ภาถือว่าภาสองคนโชคดีมากๆที่ไม่ตกเหวตาย

เหลืออีกสามวันที่พ่อหนุ่มออสเตรเลียจะกลับบ้าน วิลพาภาไปเที่ยวแต่ด้วยสังขารของภาที่โดนพันแผลจากก้นลงมาถึงเท้า ทำให้ภาไม่อยากเที่ยว วิลเลยพาลภา ว่าพาไปไม่ได้หรือไง ภาเลยพาวิลไป ขนาดเจ็บป่วยหากได้เงินค่าตัวค่าจ้างแล้วเรายังจำเป็นต้องไป ตามที่นายจ้างให้ไป และหลังเกิดอุบัติเหตุ ตลอดอาทิตย์กว่าที่รถล้มและภาสองคนไม่ได้มีอะไรกัน

”รอวิลที่ร้าน เดี๋ยววิลมารับเพราะวิลจะไปเล่นพูลก่อน”

ภารอวิลจนหลับพอตื่นขึ้นมา เลยบอกให้เพื่อนไปส่งที่โรงแรม ภายังเดินโดยที่มีไม้เท้า ดูว่าสภาพภาจะเป็นยังไง ขนาดนี้ภายังต้องมีแขกด้วยไม่มีวันป่วยวันเจ็บ พอภาเคาะประตูห้อง ด้วยความที่วิลลืมหรือง่วงตาม วิลเดินมาเปิดประตูให้ภา พอวิลเห็นภาวิลตกใจมากและผู้หญิงที่มากับวิลตกใจเช่นกัน

ชายวัยหนุ่มอย่างวิลคงตกมันแหละ วิลเต้องการเอาผู้หญิงไปนอนแต่วิลไม่บอกภา วิลบอกภา

ภายิ้มและบอกวิลว่า

“มาเอาเงินค่าตัวคะ และมาเอาของของด้วย”

และภาคุยกับผู้หญิงคนนั้นว่า

” ไม่ต้องกลัวภา ภาไม่ทำอะไรหรอก วิลไม่ใช่สามี อยากทำอะไร ก็ทำได้ตามสบายขอให้ได้ตังค์เยอะๆนะ “

วิลเอาเงินให้ภา และก่อนกลับยังขออีเมลภาด้วย

สำหรับคนนี้ภาไม่คิดอะไรเพราะภาไม่มีความประทับใจอะไรในตัววิล

“นี่แหละพฤติกรรมนักเที่ยว” เราจะทำอะไรมันต้องเรียนรู้ทันคนและไม่ให้เสียเปรียบ อย่าเห็นใจแต่ฝรั่ง เห็นใจภาคนทำมาหากินมั่ง

ตอนที่10 #มีผัวฝรั่งหรือยัง

ภากลับบ้านไปรักษาตัวที่บ้าน เพราะแผลที่ขาลึกและเราเดินบ่อยจึงไม่แห้งซักที ภาไม่สามารถทำงานได้ พอภากลับบ้านไปมีแต่คนถามภาว่า

”มีผัวฝรั่งหรือยัง “

ภาเลยตอบว่า

”ผัวเอามีทุกวัน แต่ผัวที่จะมาเลี้ยงดูยังหาไม่ได้”

“หาที่มันรวยๆๆนะหากไม่รวยอย่าเอาเป็นผัว”จริงๆๆภาก็อยากเลือกที่มันดีมันรวยหล่อ เปดี ไม่มีลูกติด นะแหละ แต่ที่ทำงานมายังหาไม่ได้เลยคุณสมบัติเยี่ยม ก็แค่พ่อหม้ายหนีแม่มาเที่ยว หรือมีลูกติดเป็นพร่วนแหละมิหน่ำซ้ำยังพ่วงเมียอีกก็เป็นได้

“คือจะรวยน้อ”

“ส่งให้พ่อแม่เดือนละเท่าไหร่ละ”

“หาได้เดือนละเท่าไหร่ละ”

“รวยแล้วอย่าลืมเรานะ”

“ซื้อเบียร์เลี้ยงหน่อย คนรวย”

ภาขี้เกรียจจะตอบ ก็คนมาพักเพราะป่วยยังจะมาเซ้าซี้ถามเอา บ้าอะไรอีกละ ยิ่งจนๆๆอยู่ด้วย เงินก็ใกล้จะหมดแล้ว

ภาอยู่บ้านเป็นเดือนปัญหาทางบ้านเยอะอยู่ต่อหน้าพูดดี หลับหลังพูดอีกอย่างดูหมิ่มดูแคลน

ทั้ง ญาติฝ่ายพ่อแล้วยิ่งดูถูกดูแคลนมากว่าเป็นสาวบาร์และหาผัวฝรั่งก็ไม่ได้อีก

ถึงเวลาที่ต้องกลับมาทำงานบาร์อีกครั้ง ภาไม่มีเงินเหลือสักบาทเลย ภากับพ่อไปหาปู่ขอยืมเงินปู่เป็นค่ารถกลับไปทำงานและภาขายแหวนที่ได้จากวิลเป็นค่าอยู่ค่ากิน

ภาได้รับอีเมลทุกอาทิตย์จากพ่อหนุ่มวิล ภาบอกวิลว่า

” ภาขายแหวนที่วิลซื้อให้เพราะภาไม่มีเงิน” วิลบอกภาว่า”

มันจะเป็นแหวนวงสุดท้ายที่วิลให้ภา “

วงสุดท้ายก็ช่างมันเถอะ เราต้องทำงานหาเงินต่อไป ไม่มีใครเลี้ยงเราได้ดีเท่าเราเลี้ยงตัวเองหรอก

ภาต้องกลับมาทำงานและในวันที่เดินทางนั้น รู้สึกว่าตัวเองจะดวงขึ้นมากเพราะมีลูกค้าโทรจองเวลา ให้เป็นเพือนเที่ยว ในขณะที่นั่งรถไปภูเก็ต

ดวงตกแล้วมันก็ควรจะขึ้นบ้าง

“นี่แหละชีวิต” ภาคิด

ตอนที่ 11 กุหลาบแดงแทงลึก

และขณะเดี๋ยวกันภาได้พบกับ”เอส”หนุ่มอิตาลี หนุ่มรูปงามนามเพราะพูดเสนาะหู ภาตกหลุมรักพ่อหนุ่มคนนี้เป็นจริงเป็นจังมาก ภาบอกเอสว่า

“28 กุมภาที่จะถึง เป็นวันเกิดภา “

28 กุมภา ภาเดินไปห้างหาซื้อของใช้ ภาไปพบเอส ภาเห็นหน้าเอสแค่นั้นเหมือนโลก หยุดหมุน ทุกสิ่งทุกอย่างมันสดใส หัวกระดี๋กะด๋าขึ้นมาทันที เราได้คุยกันและ เอสบอกว่า

“คืนนี้อย่าเมามากจะไปหาที่ร้าน”

ภานั่งรอเอสทั้งคืนโดยที่ไม่กล้ากินเหล้าเยอะ ไม่ไปกับลูกค้าคนไหน รอหนุ่มเอสอิตาลี ชายในฝันของภา

จนเกือบตีหนึ่งเอสคิดว่าเอสไม่มาแล้ว และภากำลังจะไปนอน สาวๆทุกคนในซอยที่ภาทำงานพากันกรี๊ดใหญ่ เพราะมีชายถือกุหลาบสีแดงเต็มหอบมา

และเป็นเอสชายในฝันของภานั่นเอง

”กุหลาบ 99 ดอกสีแดงจากใจ”เอสบอก

ภายิ้มแก้มปริและไปกับเอส จนหมดฮอลิเดย์ เราสองคนตกลงเป็นแฟนกัน เอสให้เบอร์โทรภาไว้ หลังจากเอสกลับไป

เอสส่งเป็นข้อความหาภา เอสบอกภาว่า

”ไม่ต้องโทรหาเอส “

ด้วยสัญชาตญานของผู้หญิงที่มีประสบการณ์มันแรง ภาได้ส่งข้อความไปหาเอส บอกว่า

”ภารู้ว่าคุณมีแฟน “

พอเอสเห็นข้อความภาเอสบอก

”ให้ภาไปร้านเนตเปิดอีเมลดู “

ภารู้สึกแปลกๆ พอภาอ่านอีเมลของเอส ภาแทบซ๊อก เอสมีเมียแล้ว แต่แยกกันอยู่ เอสไม่มีลูกด้วยกันแต่อยู่บ้านหลังเดียวกัน เจะเชื่อหรือเปล่า??? ภาเดินออกจากร้านเนตด้วยหัวใจที่แตกสลาย

สักพักเพื่อนของแฟนภามาหาภาที่ร้านและอธิบายให้ภาฟังว่าสิ่งที่แฟนภาพูดเป็นเรื่องจริง เอสแยกกันอยู่ แต่อยู่บ้านหลังเดียวกัน

เพื่อนเอสบอกภาว่า”เอส รักภามากๆ “

“ภารักเอส”

เพราะวิลใจดี เอาอกเอาใจ บุญทุ่ม และภาชอบคนพูดหวานเอาอกเอาใจ แต่ภาไม่ติดต่อกับเอสอีกเลย ภาต้องตัดใจ

นี่แหละสัญชาตญานผู้ชายกระหายเซ็กส์ ออกจากบ้าน เป็นไม่มีเมียกระดี้กะด้าทำหวานกับคนอื่น ขอเตือนคุณเมียๆทั้งหลายยอย่าให้สามีไปเที่ยวเดี่ยวๆ เพราะหากรักไม่มั่นคงคุณอาจจะเสียผัวให้สาวบาร์ได้

“ภาขอเตือน”

ตอนที่12 #ภามีแฟน

ภาติดต่อกับพ่อวิลจนวิลส่งอีเมลมาบอกภาว่า วิลจะมาหาภาในช่วงกลางปี ภาดีใจมากๆ เมื่อวิลมาภาไปรับวิลที่สนามบิน วิลสองคนใช้ชีวิตแบบแฟน ถึงแม้ว่า ภาจะไม่ได้รักวิลในตอนแรก แต่ในเวลาต่อมาความดีของวิลก็ชนะหัวใจภาได้ อย่างราบคราบ

ครั้งนี้วิลมาพักร้อน 2 อาทิตย์และอยากเขารู้จักครอบครัวภา วิลชวนภานั่งเครื่องบินกลับบ้านเกิด ภาดีใจมากๆที่จะได้นั่งเครื่องบินยิ้มในใจ และจะได้ไปเยี่ยมแม่ เยี่ยมพ่อด้วย

“มีแฟนฝรั่งก็ได้นั่งเครื่องบินยังงี้แหละ” ภาคิด

ภาโทรไปบอกทางบ้านว่าภาจะกลับบ้านพร้อมแฟนอาจเป็นแฟนชั่วคราวก็ได้ เพราะวิลยังไม่ได้เลี้ยงดูภา วิลยังเป็นเพียงลูกค้าของภา เมื่อวิลไปพบพ่อแม่ นั้นวิลออกแนว เงียบ แต่ใจดี ตามใจภาทุกอย่าง ไม่เคยขัด ทุกคนในบ้านจึงรักวิลมาก

หลังจากที่กลับจากบ้านของภา พ่อวิลบอกภาว่า

”วิลจะส่งเงินให้ภาไม่มาก แต่จะให้ทุกเดือนเพื่อช่วยเหลือครอบครัวของภา “

ภาดีใจมาก พอเพื่อนที่ร้านรู้ข่าวต่างพูดกับภาว่าไปทำเสน่ห์อะไรใส่วิลล่ะ เพราะวิลคบกับพลอยวิลไม่เห็นส่งเงินให้

หลังจากที่วิลกลับบ้านไปภายังคงทำงานแต่ภาเริ่มรู้เบื่อกับงานที่ทำ และวิลบอกภาว่าอดทน อีกหกเดือนวิลจะกลับมาหาแล้วภาค่อยคุยกันเรื่องของภา ภาได้อ่านอีเมลจากวิลหัวใจภาพองโต

“ จะได้หยุดงานบาร์แล้ว”

ตอนที่12 #ขอแต่งงาน

ธันวาคมปีนั้น วิลมาหาภาตามนัด ภารู้สึกว่าภาโชคดีมากๆ ครั้งนี้วิลดูผอมลงกว่าครั้งที่แล้ว เมื่อถามวิลบอกว่า

“อยู่ในช่วงลดน้ำหนัก “

วันนั้นวันที่สำคัญที่สุดและภาจำได้ดี เป็นวันวันคริสต์มาส ปี2009

” วิล คุกเข่าขอภาแต่งงาน”

ที่ห้องนอนในโรงแรม วิลสัญญาว่า

”จะดูแลภาและครอบครัวภาไปตลอดชีวิต”

ภายิ้มทั้งน้ำตาดีใจสุดๆวันที่ฝันได้มาถึงหลังจากเราตกลงแต่งงานกัน วิลได้พาภา ไปประกาศให้เพื่อนร่วมงานที่บาร์ทุกคนรู้ว่า

“เราจะแต่งงานกันและพาภาไปอยู่เยอรมันด้วย “

ทุกคนชื่นชมและยินดีกับข่าวดีของเราในครั้งนี้ ทั่วทั้งร้านบาร์ของเราใครๆก็กล่าวถึงพร้อมกับเสียงหัวเราะที่เต็มไปด้วยความสุข

หลังจากนั้นเราไปเยี่ยมครอบครัว เมื่อกลับไปบ้านภา วิลถามแม่ของภาว่า

”ค่าสินสอดกับงานแต่งห้าพันยูโรพอไหม”

ภารู้สึกดีใจมากเพราะภาไม่กะว่าจะจัดงานใหญ่ จะเชิญแค่ญาติพี่น้องมากินข้าวในใจของภาอยากจัดงานแต่งใหญ่ๆ แต่ภาอยากให้แม่ได้เงินเต็มเม็ดเต็มหน่วยใช้หนี้

ในหมู่บ้านของภามีฝรั่งเยอรมันเกษียณแล้วอพยพมาอยู่หมูบ้านหลายคู่ วิลจึงได้สอบถามและเรียนรู้การที่จะนำภาไปอยู่ด้วย รู้จักคนเดินเอกสารแต่งงานให้ภาและภาเตรียมตัวไปเรียนภาษาเยอรมันและสอบเอาA1สำหรับแต่งงาน ภาหัวเราะและมีความสุขมากๆ

“นี่คือบทเริ่มต้นชีวิตรักดรามาของภา”

ตอนที่13 ภาดูดวง

หลังจากนั้นภาพกลับมาอยู่บ้าน มีเหตุการณ์หลายอย่างเกิดขึ้น ดวงชะตาก็ตก

เดือนมกรา 2010 แฟนภาส่งเงินมาช่วยงานศพของยาย ถึงไม่มากแต่มันคือความจริงใจที่วิลมีให้ครอบครัวภา

เดือนพฤษภาคม 2010 ตกลงจะแต่งงานกัน ภาจึงตั้งใจเรียนภาษามากๆเพราะอยากไปอยู่กับคนที่ภารัก

จนภาได้ไปดูดวงสองครั้งคนทักภามาแบบนี้

คนแรกบอกภาว่า

“คนอะไรปีนี้ได้ผัว ปีหน้ายังจะได้ผัวอีก”

ภาคิดว่า

“จะไปมีผัวคนที่สองจากไหนนิ”

คนที่สองบอกภาว่า

“เนื้อคู่ลูกป็นพ่อหมาย ลูกผู้ชายติดเป็นเจ้าของกิจการต่างหาก รวยและรู้จักเก็บเงิน”

ภาแอบดีใจเล็กๆว่าพ่อวิลเนื้อคู่ภาแน่นอนเพราะมีลูกติดเป็นผู้ชาย แต่วิลบอกภาว่าวิลขับรถบรรทุก หรือวิลอาจลองใจภาได้ วิลอาจจะหลอกว่าวิลทำงานขับรถ วิลคงอยากรู้ว่าภาจะรับได้ไหม เพราะภาสองคนอายุห่างกันมาก ภาพยายามคิดในแง่ดีในสิ่งที่ดูดวง

ภากลับมาอยู่บ้านได้สามเดือน

เมษาปีนั้น ภาได้รับอีเมลจากแฟนภา วิลบอกภาว่า

”วิลต้องไปหาหมอเพราะน้ำหนักวิลลดลงทุกอาทิตย์”

มันผิดปกติ ภาให้กำลังใจวิลบอกวิลไม่เป็นอะไรหรอก และอีเมลฉบับต่อมาวิลบอกภาว่า

”วิลต้องไปเจาะกระดูกไขสันหลังเพื่อตรวจโรค”

ภาให้กำลังใจตัวเองบอกว่า

”เดี๋ยวเดือนหน้าวิลมาหาภา เดี๋ยวภาได้แต่งงานกัน”

ตลอดเวลาที่ภาตกลงเป็นแฟนกับวิลภาเขียนไดอารีย์ให้วิลตลอด เพราะมันเป็นการฝึกภาษาไปในตัว สิ้นเดือนเมษายนภาเรียนจบภาษาแล้วด้วยเหลือแค่ภาไปสอบแค่นั้น

จะได้ไปอยู่ร่วมกันแล้ว

ตอนที่14 วิลยอดรัก

พฤษภาคม2010 ภาได้รับอีเมลจากวิล วิลบอกให้ภาไปหาผู้ชายใหม่ที่สามารถดูแลภาได้ วิลไม่สามารถดูแลภาได้แล้ว ภางงมาก และซ๊อกกับเหตุการนี้มาก ภานั่งร้องไห้จนแม่ของภาเข้ามาถามว่าเกิดอะไรขึ้น ภาบอกแม่ของภาว่า

”วิลขอเลิกกับภา”

ภาพยายามส่งอีเมลหาวิลและถามว่าเกิดอะไรขึ้น วิลบอกภาว่า

”วิลไม่สามารถส่งเงินให้ภาได้และจะไม่มีงานแต่งแล้ว”

ภาร้องไห้อ้อนวอนวิลว่า

”ไม่ต้องส่งเงินหรือจัดงานแต่งได้ขอแค่วิลอย่าทิ้งภาไป”

ภาบอกวิลว่า

“ภาอยากไปอยู่เยอรมัน อยากไปดูแลวิล ภาจะทำงานเลี้ยงดูครอบครัวภาเอง”

จนในที่สุดวิลตอบอีเมลภามา มันทำให้ภาล้มทั้งยืนทำอะไรไม่ถูก วิลบอกภาว่า”วิลป่วยหนัก วิลมีเนื้องอกที่ปอด มันรักษาไม่หาย”

พอภาถามวิลว่า “มันอันตรายไหม”

วิลตอบภาว่า”มันไม่อันตรายแต่ตอนนี้ภานั่งเครื่องมาหาวิลไม่ได้ และภาไม่สาามรถมาจดเอกสารสมรถกับวิลได้”

ภาบอกวิลว่า”ภาอยากไปหาวิล ทำวีซ่าท่องเที่ยวให้ได้ไหม”

ยิ่งวิลพูดยังงั้นยิ่งทำให้ภาทุรนทุรายด้วยรักอยากไปหาเขา

และงานแต่ของเราไม่สามารถเกิดขึ้นๆได้ด้วย

หลังจากข่าวงานแต่งภาล่มประจวบเหมาะกับตอนเกิดม๊อบทำให้ครอบครัวภาสามารถบอกคนแถวบ้านได้ว่าเพราะเกิดม๊อบวิลเลยมาไม่ได้

ในช่วงที่วิลไม่ส่งเงินให้ภา ภาไปรับจ้างทาสีและช่วยลุงทำงานก่อสร้าง ภาส่งอีเมลบอกวิลในแต่ละครั้งว่าภากำลังทำอะไรอยู่ ภาภาวนาขอให้วิลแค่ล้อเล่น และภาอยากใหวิลรู้ว่าภารอวิลอยู่ จนวันหนึ่งวิลบอกภาว่า

”วิลสงสารภามาก วิลจะพยายามส่งเงินให้ภาแต่มันไม่มากเหมือนครั้งก่อน และวิลจะทำวีซ่าท่องเที่ยวให้ภาไปเยี่ยมวิลให้ได้”

ตอนที่15 วีซ่าไปหารัก

ภาไปยื่นวีซ่าท่องเที่ยงครั้งแรก ภาหวังมากๆว่าต้องผ่าน พอผลออกมาทำให้ภายิ่งเศร้าใจและร้องไห้ ซึมเหนื่อยล้า เพราะวีซ่าท่องเที่ยวไม่ผ่าน และภาจะไม่ได้พบวิล อีก

วิลบอกภาว่า”วิลจะทำทุกวิธีให้ภาได้มาพบวิลและใช้ชีวิตด้วยกัน “

เหตุผลที่ภาไม่ได้วีซ่าเพราะภาไม่มีหลักทรัพย์ที่จะทำให้สถานฑูตเชื่อว่าภาจะกลับไทยอีกไม่ใช่หนีวีซ่า

เพื่อนรัก ที่ช่วยเดินเรื่องทำวีซ่าให้ภา บอกว่าเราอุทธรณ์ได้ ภายในหนึ่งเดือน ภา จึงขอยื่นเรื่องอุทธรณ์และภาเอาที่ดินที่เป็นชื่อและหลักทรัพย์อื่นๆ ของภามาประกอบกันด้วยเพื่อให้หลักทรัพย์หนักแน่นขึ้น

ยื่นขอวีซ่าอีกครั้งในครั้งนี้

“วีซ่าผ่าน”

และภาได้วีซ่าท่องเที่ยว ภาดีใจมาก มันช่างสุดยอดจริงๆ ภารีบโทรไปบอกวิล

“วีซ่าผ่านแล้ว เราจะได้เจอกัน”

และวิลบอกภาว่า

”วิลกำลังรอภาอยู่เช่นกัน”

วันที่ภาไปรับตั๋วเครื่องบินจากเพื่อนที่เดินวีซ่าให้ เป็นเพื่อนรักของภาเข้ามากอดภาและบอก

”ขอให้ภาโชคดีและขอให้เกิดปาฏิหารย์กับภานะ”

ภารู้สึกแปลกๆในคำพูดนั่น แต่ภาไม่ได้คิดอะไรมีแต่ดีใจจะได้พบคนรัก

ก่อนทีจะเดินทางในครั้งนี้ ภาฝันเครื่องบินตกใส่หลังคาบ้านภา แม่ของภาบอก

”ให้ภาระวังเพราะมันคือสัญญาของการสูญเสีย”

ตอนที่16 การเดินทางครั้งแรก

เป็นครั้งแรกในชีวิตของภาที่ได้นั่งเครื่องบินไปต่างประเทศ โดยต่อเครื่องบินที่ดูไบ ก่อนไปเยอรมัน โดยหวังลึกๆว่าเรื่องที่ วิลบอกป่วยหนัก นั้นจะเป็นเรื่องไม่จริง คิดเพียงขอให้ไม่จริง ขอให้เป็นเพียงเรื่องล้อเล่น

วันนั้นเมื่อไปถึงสนามบินที่เยยอรมัน

วิลให้เพื่อนมารับภาที่สนามบินแต่เราหากันไม่พบ

จนภาเอาเบอร์โทรศัพท์ให้ตำรวจตามให้ เราจึงได้พบกันที่จุดนัดหมาย

ภารู้สึกดีใจมากอีกไม่กี่ชั่วโมงภาจะได้พบคนที่ภารักมากๆ “วิลยอดรัก”

แต่สีหน้าของคนที่มารับมีท่าทางแปลก กึ่งเศร้า แล้วจะทำหน้าเศร้าทำไมก็คนรักเขาจะเจอกันน่าจะดีใจด้วยนะคุณ ภาคิด ภาไม่เอ๊ะใจ อะไรเลย คนก็ตื่นเต้นได้มาเมืองนอกด้วย ดีใจจะได้พบแฟนอีก

เพื่อนของวิลพาภาไปที่ตึกใหญ่ๆ 5ชั้น วิลบอกว่าเป็นโรงพยาบาล ซึ่งหน้าตึกมีแต่คนแก่ ชรา

เพื่อนของวิล นำพาไป ขึ้นลิฟท์ไปชั้นห้า ภาดีใจตื่นเต้นที่จะได้เจอคนที่ภารัก

เมื่อออกจากลิฟฟ์ ภาก็ไม่สนใจหรือสังเกต เพราะใจของภาจดจ่ออยู่ที่วิล วิล วิล

วิล อยู่ไหนตาสอดส่อง

มีมือใครคนหนึ่ง ยืนอยู่ข้างประตูลิฟฟ์และพยายามจับมือภา

“ภา”ชายคนนั้นเรียกชื่อของภาชายที่หน้าตาบวมฉุ ที่พยายามจับมือภา

อ้า!!!ผู้ชายคนที่พยายามจับมือภาคือวิล ใบหน้าของวิลเปลี่ยนไป หน้าที่บวมใหญ่มากๆ ส่วนแขน ขา ตัวยังเท่าเดิม

“วิล”ภากระโดดกอดวิลและภาบอกวิลว่า

”ภาคิดถึงวิลและคิดถึงมากขึ้นทุกวัน”

”คิดถึงมากๆ”

และภาได้คุยกันถึงเรื่องที่ผ่านมา และวันนั้นเป็นวันที่ภาหลับอย่างมีความสุข บนเตียงนอนในโรงพยาบาล ข้างๆวิลซึ่งวิลนอนอีกเตียง แต่

”มือของเราจับกันไว้” ตลอดเวลา

ตอนที่ 17 ที่ โรงพยาบาล

วิลพาภาออกมากินข้าวนอกห้องที่วิลนอน

ในทางเดินที่จะไปทานข้าวนั้น

ภาเห็นผู้ชายและผู้หญิงหลายคนที่เราเดินผ่าน รูปร่าง มองดู ป่วยๆ โทรมๆโทรม มีถุงน้ำเกลือด้วย มีรถเข็นอีกต่างหาก บรรยากาศช่างโศรก ๆเศร้าซึม จริงๆ และบางคนเหมือนจะป่วยหนัก ท่าจะไม่รอด

โลกหน่อ!

ขณะที่เรากำลังทานข้าว เหลือบไปเห็นคนอยู่บนเตียงที่กำลังถูกปั๊มหัวใจ และถูกเข็นไปอย่างรวดเร็ว

ช่างเป็นเรื่องที่ภากลัวและสลดใจจริงๆ

ของกินผืดคอ จะกินไม่ลงแต่พยายามฝืน และมองดูวิล อย่าให้เขาเป็นยังงั้นเลย

เราจะอยู่ด้วยกันอีกนาน พอเราเดินกลับภาถามว่า

“วิลคุณป่วยเป็นอะไร “ภาถาม

วิลได้แต่ยิ้มและเดินเข้ามา กอดภา

“ผมรักภามาก”เขาบอก

พอวันหยุดสุดสัปดาห์ ญาติพี่น้องของวิลพากันมาเยี่ยมวิลและภา ที่ห้องพัก

ทุกคนเข้ามากอดภา แต่ไม่ได้พูดอะไรได้แต่กอดกัน และน้ำตาไหล

ภารู้สึกแย่มากๆ

วันนั้น น้องชายของวิลถามภาว่า

”รู้ไหมว่าแฟนภาป่วย “

ภาบอกวิลว่า

”รู้เพียวว่าวิลป่วยแต่ไม่รู้หนักแค่ไหน เพราะวิลไม่เคยบอกภา “

และวันต่อมาเพื่อนของวิล พาภาและวิลซึ่งมีถังออกซิเจนไปด้วย เมื่อถึงอพาร์ทเมนของวิล ห้องของวิล เรียบร้อย สะอาดมากๆ ภาเห็นภาพภาอยู่บนหัวที่นอนของวิล และอีกหลายภาพในห้อง

วิลถามภาว่า

”อยากได้อะไรไหมวิลจะเอาให้”

ภาไม่ได้ตอบวิล แต่วิลบอกให้เพื่อนวิล”เก็บของและส่งไปรษณีย์ให้ภานะ”

พอภากลับมาถึงโรงพยาบาล ภาเห็นอาการหนักมากขึ้น เหนื่อยมากขึ้น วิลเริ่มแย่มากๆ แต่วิลยังฝื่นยิ้มและมีพยาบาลมาบอกภาว่า

”พรุ่งนี้จะมีล่ามมาหาภา ”

ในช่วงกลางคืนพยาบาลเข้ามาฉีดมอร์ฟีนให้วิลทุกๆ 4 ชั่วโมง

ตอนที่18 หัวใจสลาย

ภาตื่นเช้ามาด้วยจิตใจที่แจ่มใส ภาจะมีล่ามช่วยแปลอาการป่วยของวิล และภาหวังว่าจะได้รับข่าวดีจากหมอ

ดังนั้นเมื่อล่ามมาถึงพยาบาลมาพาภาไปเข้าห้อง สำหรับคุย หมอถามภาว่า

“คุณรู้ไหมว่าแฟนคุณป่วยเป็นอะไร”

ภาตอบหมอว่า

“วิลบอกเป็นเนื้องอกที่ปอด รักษาไม่หาย ไม่มากไปกว่านี้”

หมอมองดูหน้าภาและบอกภาว่า

”แฟนคุณป่วยเป็นมะเร็งปอดระยะสุดท้าย ขอให้คุณให้ทำใจ”

ภาตกใจมากทั้งที่ภาทำใจไว้แล้วบางส่วน

“โอ้!ที่รักของภาเอ๋ย! อย่าปล่อยภาไว้เดียวดาย”

หมอยังพูดต่อไปว่า “อาการของวิลแย่มากๆ” หมอบอกว่า

”อีกไม่นาน ไม่เกิน 10 วัน วิลคงจะจากคุณไป “

ภานั่งร้องไห้ โฮในห้องนั้น มันเหนื่อยมันล้า หายใจจะไม่ออก และยังรู้สึกเจ็บแป๊บ เข้าไปในอก มี ความรู้สึกเหมือนมีใครเอามีดสักพันเล่มมาสับมาทิ่มแบบไม่ยั้ง

พยาบาลเข้ามากอดภาและบอกภาว่า

”อย่าเสียใจ พบแล้วต้องจาก “

“คุณต้องเข้มแข็ง”

สักพัก จึงออกมาจากห้องที่พูดคุยกับหมอ

ภาเดินกลับห้องพบวิลนอนอยู่บนเตียงรอภา ภามองหน้าเขา ถลาเข้าไปกอด มองตาวิล ภา มันยิ่งทำให้ภาร้องไห้หนัก วิลก็กอดภากลับเช่นกัน เรากอดกันแน่น เขาบอกภาว่า

”อย่าร้องไห้ วิลไม่อยากเห็นภาร้องไห้”

วิลไม่อยากเห็นคนที่วิลรักเสียใจและวิลไม่อยากเห็นภาเป็นแบบนี้ ภาพยายามหยุดร้องและเดินเข้าไปในห้องน้ำ ภาปล่อยโฮในห้องน้ำ และภาโทรหาแม่บอกว่า

”อีกไม่นานเราต้อเสียวิลไปไม่มีวันกลับ เขาเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย”

ทุกคนที่บ้านภาเสียใจมากเพราะวิลเป็นคนดีมากๆสำหรับครอบครัวภา

ภาพยายามทำทุกวันให้มีค่ามีความหมาย เก็บทุกความทรงจำเกี่ยวกับตัววิลและภาร้องไห้ในห้องน้ำทุกวัน

วันหนึ่งที่ภาหาเอกสารในลิ้นชักให้วิล ภาพบภาพเอ็กเซเรย์ขอวิล ด้วยความสนใจภาจึงเปิดดู มันเป็นภาพของปอดวิลสองข้าง ข้างหนึ่งดำไปหมดและอีกข้างหนึ่งเหลือพื้นที่สีขาวเท่ากำปั้นเอง

วันนั้นวิลนั่งมองดูน่าภา วิลบอกภาว่า

”ภาคือสิ่งที่มีค่าสำหรับวิลมาก ขอบคุณที่มาเติมความสุขในช่วงสุดท้ายของชีวิต”

“ วิลรู้สึกเสียดายที่พบภาช้าไป “

ตอนที่ 19 บทชีวิต

หลังวันที่ภาได้คุยกับหมอ ภาไม่สามารถนอนหลับได้เต็มตา กังวลสารพัด กลางคืนภานั่งมองวิลหลับทั้งที่จมูกมีออกซิเจนครอบ

คืนนั้น

“พรึ๊ดๆๆๆๆๆ”ดังลั่นขึ้น กระทันหัน

ภาตกใจและช็อคมากเพราะกลัวจะสูญเสียวิล และออกซิเจนหมดถัง

ตัวภาได้ยินเสียงหายใจพรึดฟ๊าดดังมากจากอากาศไม่พอหายใจ ของวิลที่ดังมาก

ภารีบไปเปลี่ยนสายออกซิเจนทั้งน้ำตานองหน้าผวากลัว กลัววิลจะจากภาไปและภาพยายามเสียบเข้าผิดๆถูกๆด้วยใจสั่นระรั่ว จนเข้าท่อใหม่อีกครั้ง และหลังจากนั้นเสียงหายใจของวิลเป็นปกติ วิลมีอาการสงบลงเสียงหายใจของวิลเป็นปกติอีกครั้ง

ในช่วงที่ภาอยู่กับวิลนี้ ภาได้ช่วยวิลอาบน้ำ ช่วยวิลใส่เสื้อผ้าให้ ภาทำใจและพยายามอย่างเต็มที่ในการดูแลสุดที่รักของภา เป็นครั้งสุดท้าย และภาอยากเก็บความทรงจำที่เราได้อยู่ร่วมกัน ตราบนานเท่านาน

“ภารักวิลมาก”ภาพร่ำบอกเขา

ช่วงนี้วิลกินได้น้อยมาก แค่แซนวิสหนึ่งคำเท่านั้น

พยาบาลเริ่มมาฉีดมอฟินให้วิลถี่ขึ้น เขาจึงใช้เวลาส่วนมากนอนอยู่บนตียง

12/10/2010 วิลให้เพื่อนวิลไปโอนเงินให้ภา 5000 ยูโร แต่เพื่อนวิลโอนให้ก่อน 2000 และโอนวันทีถัดไปอีก3000 และเขาก็ให้ครบตามวิลบอก วันนั้น วิลนอนมองดูภาทั้งวัน วิลบอกให้ภา “หากวิลจากภาไป ขอให้ภารู้ว่าวิลรักภามาก และไม่อยากจาก” ”ขอให้ภาเอารูปที่ภาและวิลถ่ายคู่กัน ให้ไปกับวิลเพราะภาพนั้นสิ่งที่มีค่ามากสำหรับวิล “ ภาฟังวิลพูดและภาเริ่มร้องไห้อีกครั้ง น้ำตาไหลริน ไม่สามารถหยุดได้ วันต่อมา วิลนอนแทบตลอด ภาคิดว่า อาจมาจากฤทธิ์ของมอร์ฟีน ตกกลางคืนคืนนั้น วิลมีอาการกระสับกระส่าย วิลเหนื่อยหอบมากขึ้น อย่างเห็นได้ชัด และวิลมีอาการ ผะงาบๆๆ เหมือนไม่มีอากาศ เหมือนจะตายต่อหน้าต่อตาภา มือหนึ่งภากอดวิลไว้ เรียก"วิล วิล วิล" และอีกมือมือหนึ่ง ตระคุบกริ่งเรียกหมอ พอพยาบาลเข้ามา วิลเกือบจะหมดลมหายใจในอ้อมกอดของภา พยาบาลช่วยกันดูแลให้วิลจากไปอย่างสงบและเขาพาภาไปอีกห้องหนึ่ง

ภาน้ำตาไหลตลอด รู้สึกหนทางมืดสนิท และพยาบาลมาบอกภาว่า

“วิลได้จากเราไปแล้ว “ “ขอแสดงความเสียใจกับการสูญเสียครั้งนี้ “

ภาอยู่ที่นี่ต่างบ้านเมือง มาสูญเสียคนรัก ไม่มีที่พึ่งใดๆ สิ่งเดียวที่ภาทำได้ คือร้องไห้

ภาอยากให้มีปาฏิหารย์ให้วิลกลับคืนมา

ตอนที่ 20 สิ้นแล้ว

หลังจากสูญเสียวิล พยาบาลได้แยกให้ภาอยู่อีกห้องหนึ่งเพื่อเขาจะได้ดูแล ทำความสะอาดใส่เสื้อผ้าและแต่งตัวให้วิล

ตอนเช้าพยาบาลนำแจกันดอกกุหลาบขาวแจกันใหญ่ และจุดเทียนที่หน้าห้องของวิล

ในขณะที่ภา เดินเซ่อๆซ่ามๆไปห้อง นั้นเหมือนคนไร้สติ ภาไปในห้องที่วิลอยู่เพื่อเก็บของด้วยหัวใจที่สลาย ล้า ท้อ ไม่เห็นอนาคตและแสงสว่างในชีวิต วิลจากแล้ว วิลไปแล้ว เหลือแต่ภา

โอ้หน่อชีวิต!!

เมื่อเดินเข้าไปในห้อง

ภาพที่เห็นวิล……

วิลนอนสงบนิ่งอยู่บนเตียง เหมือนนอนหลับ มีผ้าห่มสีขาวปิดขึ้นมาถึงยอดอก และเอามือสองข้างประสานไว้บนยอดอก

ดูแล้ววิลช่างเหมือนคนนอนหลับจริงๆ

ภาก้มลงจับมือของวิล มือของวิลช่างเย็นมาก

และภาอดไม่ได้ที่จะกอดเขาเป็นครั้งสุดท้าย ในใจบอกวิลว่า

“ที่รักจ๋าอย่าจากภาไป”

ภาร่ำไห้และเรียกให้วิลกลับมาอยู่กลับภา ภาอยากให้ทุกอย่างเป็นแค่ความฝัน เพราะหากเป็นความจริงคือสิ่งที่เลวร้ายเจ็บปวดมากๆ แต่ครั้งนี้ วันนี้ สำหรับภา ไม่ใช่ฝันแต่เป็นความจริง มันคือความจริง

ทั้งที่เมื่อวานภาสองคนยังคุยกันแต่วันนี้วิลไม่พูดและคุยกับภาอีก

ภาจะไม่มีวิลที่เคยพูดคุยกับภาอีกแล้ว

“ลาก่อนวิลยอดรัก ขอให้คุณรู้ว่าภารักวิลมาก”

สายวันนั้น เพื่อนของวิลคนเดิม ได้มารับภาออกจากโรงพยาบาล

เขาถามภาว่า”คุณจะเลื่อนไฟล์กลับเลยไหมหรือจะอยู่ต่อ ถ้าอยู่ต่อจะพาคุณไปพักกับเพื่อนอีกคน” ภาคิดว่าไหนๆภามาถึงนี้ ภาบอกว่า

”ภาอยู่จนวันลอยอังคารของวิล”

การเป็นอยู่ของภาในช่วงที่รอยวันลอยอังคารนั้น ค่าใช้จ่ายที่ทั้งหมด

เป็นเงินที่วิลถอนไว้ให้ภาใช้จ่ายก่อนที่เขาจะจากไป

ตลอดเวลาที่ภาอยู่เยอรมัน ภาคิดถึงวิลมาก ภานอนคิดถึงอดีต ภาอยู่จน ถึงวันลอยอังคาร ภาจะดูแลและทำหน้าที่ให้ดีที่สุด

ของคนที่กำลังใจได้เป็น”เจ้าสาวหม้ายขันหมาก เพราะเจ้าบ่าวเสียชีวิต” และเขาเผาร่างของวิลโดยภาไม่ลิมที่จะเอาภาพของวิล

ที่ถ่ายคู่กับภาให้เขาเอาไปด้วย

ในวันนั้นวันสุดท้ายของของการทำหน้าที่ วันลอยอังคารของวิล

เพื่อนของวิลพาภาไปนั่งเรือออกไปทะเล

ภาไม่เห็นลูกชายวิล มีแต่พี่น้องและเพื่อนของวิลอีก 7 – 8 คน

เขาให้ ภาเป็นคนแรกที่ได้โปรยดอกไม้ และโยนพวงดอกไม้ลงทะเลและโปรยเถ้าอังคาร

ภาร้องไห้เพราะคิดถึงวิลมาก

หลังจากวันลอยอังคารอีก 3 วัน ภากลับเมืองไทยด้วยหัวใจที่แตกสลาย

“ลาก่อนเยอรมัน แต่วิลคุณจะอยู่ในความทรงจำของภาเสมอ”

ตอนที่ 21 คนแถวบ้านของภา

ภากลับเมืองไทยพร้อมภาพของภาและวิลที่ภาได้เก็บมาจากบ้านของวิล ด้วยหัวใจสลาย เศร้า โศรก

ภาเก็บเอาความทรงจำทุกอย่างพร้อมความทุกข์ที่อยู่ในใจที่เต็มเปี่ยม กลับมาไทย และกลับไปบ้านเกิด อยู่ที่บ้านแม่ หลายคนญาติ

พี่ น้อง เพื่อนบ้านได้มาถามข่าวเพราะได้ยินว่าสามี

“ผัวฝรั่ง’

ของภาเสียชีวิต หลายคนถามนั่นถามนี ถามจู้จึ้จุ๊กจิก อยากรู้อยากเห็น ยังกะเป็นนักสืบ ถามทุกอย่าง

“ได้เงินมาเยอะไหม”

“ผั่วฝรั่งตายคงจะได้เงินมาเยอะนะ”

“ได้มรดกอะไรบ้าง “

“ได้มากี่ล้าน “

“รวยแล้วน้อ ผัวฝรั่งตาย“

คุณๆๆๆๆๆรู้ไหม? พี่ ป้า น้า อา เพื่อนบ้าน

แฟนของภาตาย ภากำลังอยู่ในช่วงเศร้าโศรก ปลอบใจภาสักหน่อยได้ไหม ถามไหมว่าภาเป็นยังไง ปลอบประโลมใจภาสักนิดให้ภามีกำลังใจกลับมา

ไม่ใช่มาเอาแค่ถามได้เงินมาเยอะแค่ไหน

ทุกคนคิดว่าภาจะได้เงินประกัน หรือได้สมบัติของแฟนมา บางคนมาถามว่าวิลให้เงินมาเท่าไหร่ก่อนที่วิลตาย

ภาได้แต่บอกว่า

”ไม่ได้ “

คนไม่เชื่อ บางคนพูดว่าภาได้เงิน หกล้านบ้าง สิบล้านบ้าง สิบหกล้านบ้าง

กลายเป็นว่าทุกคนจ้องจะถามแต่ภาเรื่องเงิน มันยิ่งทำให้ภาไม่ออกไปไหน

ภาขังตัวเองอยู่บ้าน ไม่กล้าออกไปไหน แค่นี้ก็ทุกข์ใจที่เสียคนรักเพียงพอแล้ว ยังมารอตอบคำถามคนแถวบ้าน ที่เขาให้ได้กินได้อยู่ในเยอรมันในครั้งนั้นก็บุญของภาแล้ว และภาอยากจะตะโกนบอกทุกคนที่ถามภาว่า

“ภาไม่ได้อะไรจากวิล ภาเป็นแค่แฟน ไม่ใช่เมียมีทะเบียน”

ตอนที่ 22 บทส่งท้าย

ภารู้สึกว่าปีนี้ ดวงตกมาก เสียแฟน ต่อมาก็เสียปู่ ทำไมภาซวยมากๆ

ธันวา 2010 ภากลับไปทำงานบาร์อีกครั้ง ภาเดินไปที่ ที่ภากับวิลเคยเที่ยวกัน จิตก็เห็นภาพของภาและวิลไปเที่ยว หยอกเยินกันอย่างมีสุข น้ำตาภาไหลพรากๆๆตลอด

ภาใช้ชีวิต กิน เที่ยวเพื่อให้ลืมความทุกข์ แต่ภายังรับผิดครอบครัว

มกราคม2011เจ้าของร้านที่ภาทำงานอยู่ เจ้ถามภาว่า”อยากดูดวงไหม อยากเปลี่ยนชะตาชีวิตหรือเปล่า” ภาเชื่อเรื่องอย่างนี้ เจ้าของร้านบอกภาให้ไปเอาน้ำที่ท่าเรือเก้าท่ามาเทรวมกันแล้วยกมือไหว้ขออโหสิกรรมต่างๆและขอให้ภาได้ชีวิตใหม่พบแต่สิ่งที่ดีๆ เพราะน้ำที่ท่าเรือคือสิ่งที่คนเหยียบย้ำ เหมือนกับชีวิตภาที่กำลังตกต่ำ และเมื่อเราเอาน้ำนั้นมาอาบ ก็จะชะล้างความซวย ความอัปโชค ให้ไหลหนีหายไปในท่อและไม่หวนกลับคืนมา

พอภาอาบเสร็จ วันต่อมาภามาดูดวงกับเจ้าของร้าน เจ้บอกภาว่าเดือนหน้าภาจะพบเนื้อคู่ภา หลังจากวันที่ภาอาบน้ำจากท่าเรือเสร็จ ภารู้สึกว่าดวงชะตา ดีขึ้น มีแขกมา หาเงินได้เป็นกอบเป็นกำ

ตอ21 /02/2011มาถึงอีกปี ภาอายุเต็ม22 ปี สามีคนปัจจุบันของภา “เดป”มาไทยครั้งแรกและพบภา ภารู้จักกันเพียง 3 วัน เขาขอเลี้ยงภา ภาทำวีซ่ามาเที่ยวและแต่งงานกัน

มันเป็นอะไรที่อัศจรรย์มากๆ

ในช่วงเวลาไม่นานมีเหตุการณ์เกิดขึ้น ถ่าโถมแทบจะตั้งตัวไม่ติด

13/10/2010 ไปเยอรมัน

30/10/2010 แฟนคนเยอรมันภาเสียชีวิต ต่อมา ปู่เสียชีวิต และอะไรเกิดหลายอย่างจนหวนกลับไปทำงานที่บาร์อีก

28/02/2011 พบเดป หลังจากนั้น

21/10/2011เดปทำเอกสารหย่าขาดจากเมียเก่าเรียบร้อย

ภาแต่งงานใหม่ ตอนนี้ภาใช้ชีวิตกับสามีคนปัจจุบันได้เกือบสี่ปีแล้ว ภามีอดีตที่ฝังใจ มันจะเป็นเพียงความทรงจำที่สวยงามที่เคยเกิดขึ้นกับภา

“ภาไม่อยากให้ทุกคนที่พบเหตุการ์ณแย่ๆและท้อ ชีวิตคนภาต้องก้าวต่อไป “

“อย่าท้อ วันนี้มืด พรุ่งนี้ต้องมีสว่าง วันนี้ดวงตกพรุ่งนี้ต้องดวงขึ้น”

ชีวิตมันมีหลายรสชาด

“ต้องมีสักวันที่เป็นวันของเรา”

#จบบริบูรณ์

แอดมินขอขอบคุณ คุณภาที่ส่งเคร้าโครงเรื่องและรายละเอียดได้ดีมาก ถือว่าคุณภาเป็นยอดนักบันทึกและเข้าใจการนำเสนอ แอดมิน Naan Madamthaiขออวยพรให้คุณภาและชีวิตใหม่ประสบแต่สิ่งที่ดีดังตั้งหว้งและมีสุขตลอดไปคะ

#เรองจรง #เรองเลา